فصل6: هدی نتاج: در راهروی تاریک بیمارستان پاورچین پاورچین گام برمی دارد و هر چه به اتاق 107 نزدیک تر می شود قلبش تند تر می زند، ناله های جگرسوز بیمار، دلش را به درد می آورد، بیماری که هیچ نسبت خونی با او ندارد اما هر روز با او زندگی می کند.

وارد اتاق می شود، رنگ پریده و حال زار بیمار خبر از اتفاق شوم می دهد، می داند که فقط تا چند روز مهمان دنیای فانی ست، اما نمی داند این دلبستگی به بیمارانش کی تمام می شود، دلسوزانه مسکن تزریق می کند و لحافش را مرتب می کند.

لب خشکیده بیمار جوانش، چشمانش را پر می کند حتی نمی تواند به او آب دهد تا روزهای پایانی سیراب شود، خود را لعنت می کند که چرا وارد دنیای پرستاری شده و این شغل را انتخاب کرده است اما بیکباره تمام خاطرات و درد و دل های بیمار 40 ساله اش با او، فیلم گونه از مقابل چشمانش می گذرد.

با عشق بیشتری وضعیت جسمی او را چک می کند، ناامیدتر از پیش از اتاق خارج می شود، وارد ایستگاه پرستاری می شود و به اتاق رست می رود تا کمی استراحت کند، با فکر به بیمار اتاق 107 به خواب می رود.

با اشفتگی از جا می پرد و به سمت اتاق 107 می دود، دلش بیکباره به جوشش در آمده و آن اتفاق بد را عجیب نزدیک می بیند، در طول مسیر همکارانش را نیز باخبر می کند و به اتاق که می رسد، بیماری که دیگر دوست چندین ماهه اوست را آرام آرام در بستر می بیند و چشمانش بر مانیتورینگ علائم حیاتی خشک می شود.

خط صاف ممتد مرگ .............. تنها یک بخش از تلخی و سختی شغل پرستاری

پرستاری از مشاغل بسیار شریف و مقدس و در عین حال بسیارسخت بوده که به بشردوستانه بودن معروف است در واقع نوع دوستی و دلسوزی باید از مهمترین ویژگی شخصیتی یک پرستار باشد تا بتواند با علاقه مندی، به ارائه خدمات و نگه‌داری از بیماران بپردازد، همچنین تیپ شخصیتی پرستاران ایجاب می‌کند که علاقه مند به ارتباط با دیگران نیز باشند و حس فداکاری در وجودشان زمینه ساز کمک رسانی و همدردی می شود.

در واقع صبور بودن و تحمل در برابر فشار روحی روانی و اتفاق‌های دردناک از جمله ویژگی‌های شخصیتی پرستاران موفق است.

در مکتب اسلام نیز به دلیل وجود بانوی غم خوار، دلسوز یتیمان و مجروحان "حضرت زینب (س)" از این شغل شریف بسیار یاد شده و جایگاه منحصر به فردی در میان شیعیان دارد و هنوز بعد از گذشت قرن ها این بانو،در بین دوستداران و محبان مکتب اهل بیت عصمت و طهارت(ع) به الگوی صبر، استقامت، ایثار، آزادگی و پایداری مشهور است.
از آنجایکه زینب کبری وظیفه مهم مراقبت از امام زمان خود، امام سجاد(ع) را نیز بر عهده داشتند، باعث شد که روز ولادت آن حضرت روز پرستار نام‌گذاری شود.

پرستاری یک منش مادرانه

با توجه به اینکه در حرفه ی پرستاری باید عواطف و احساسات نیز در کنار تکنیک شغلی دخیل باشد  کسانی که وارد این عرصه می شوند ابتدا باید علاقه مند واقعی بوده وتنها بر حسب وجهه و درآمد وارد این عرصه نشوند  چرا که مراقبت از بیمارنی که حتی گاهی خانواده آنها حاضر به نگهداری از آنان نیستند دل و عشق می خواهد.

درست است که شرح و وظایف ملزم پرستاران مطابق با قانون؛ کسب اطلاعات و بررسی وضعیت بیمار و ثبت در پرونده، ، ثبت تمامی اقدامات صورت گرفته شده برای بیمار، مشارکت در انجام معاینات و نظارت بر فعالیت‌های پیراپزشکی، انجام اقدامات مراقبتی براساس استانداردهای خدمات پرستاری و ثبت در پرونده پزشکی بیمار، ارزشیابی نتایج خدمات ارائه شده به بیمار و در صورت لزوم بررسی و برنامه ریزی مجدد برای مراقبت‌های لازم، آماده کردن بیمار برای ترخیص، انجام دادن اقدامات ضروری برای پیشگیری از عفونت‌ها، تحویل بخش به پرسنل شیفت‌های بعد از خود و گزارش دادن اقدامات انجام شده ،همراه بودن با پزشک در ویزیت بیماران و گزارش اقدامات انجام شده و بررسی پاسخ بیمار جهت تعیین روش درمانی مناسب و آشنایی کافی با زبان انگلیسی تخصصی حوزه پزشکی تعیین شده اما در نهایت مشاوره و راهنمایی بیمار و ارجاع آنها به منابع تخصصی و اجتماعی، حمایتی نیز از جمله وظایفی هستند که لازمه آن صبوری و مقاومت در برابر رفتارهای ناشناخته ی بیمار و همراه او تلقی می شود.

 تفاوت حرفه ی پرستاری با پزشکی

پرستاران بخشی از اعضای جامعه بهداشت و درمان هستند که وقتی آنان را با پزشکان مقایسه می‌کنیم به نکته‌ی جالبی بر می‌خوریم. این نکته همان ماهیت کاری و شاخصه‌ای است که در صورت نمود مطلوب، فرآیند بهبود و درمان یک بیمار را تحت تأثیر قرار می‌دهند. اگر تخصص و تبحر یک پزشک به‌واسطه‌ی مدارک علمی اخذشده و سابقه کاری، تشخیص بیماری و تعیین روال درمان نقطه‌ی مثبت او تلقی می‌شود؛ مراقبت های دلسوزانه‌ی یک پرستار شاخصه‌ی یک پرستار وظیفه‌شناس است.

در واقع بیمار با هر میزان از درد و رنج و نیازمندی باید خود را با پزشک تطبیق دهد اما در مقابل، پرستار خود را با بیمار تطبیق می دهد که اگر جدا از این موضوع باشد نه تیم پزشکی نه بیمار و نه همراه بیمار پذیرای آن نبوده و معمولا افرادی که از همان ابتدا ملامت می شوند، پرستاران هستند.

حتی برخی از پرستاران با گلایه می گویند: دانشجویان پزشکی در ابتدا با هدف پزشکی و خدمت به مردم و یادگیری وارد دانشگاه می‌شوند، اما کم کم وارد بخش تجاری پزشکی شده و در ترم‌های بعد دنبال این هستند که کدام بیماران را بیشتر ببینند و کدام را نبینند.

پرستار ربات نیست

باید پذیرفت کسی که بیمار است علاوه بر درد جسمی، درد روحی نیز گریبان گیر او و خانواده اش می شود به همین منظور ورود پرستاران دلسوز، صبور، دارای سلامت روحی و مقاوم در برابر ناملایمات، لازمه استخدام در این عرصه است.

در دنیای پیشرفته امروز می توان در بخش خدمت رسانی ربات هایی طراحی و تولید شوند که کمک کننده بخش درمان باشند اما هیچگاه نمی توان ربات همدل، همدرد و دلسوز ساخت.