فصل6: غلامرضا ظریفیان درباره ارزیابی خود از وضعیت جامعه دانشگاهی نسبت به مساله انتخابات مجلس شورای اسلامی اظهار کرد: فعالیت انتخاباتی در ایران بیشتر معطوف می‌شود به ایام نزدیک به انتخابات البته نوع حضور مردم در انتخابات در شهرهای کوچک و بزرگ فرق می‌کند در شهرهای کوچک مسائل قومی، محلی و منطقه‌ای بیشتر مطرح است و در شهرهای کوچک بیشتر مسائل ملی و هر وقت در شهرهای بزرگ امید مردم بیشتر باشد یا حال و هوای ملی خوب باشد حضور مردم هم بیشتر می‌شود اما در شهرهای کوچک مسائل محلی و قومی بر مشارکت مردم تاثیر می‌گذارد.
وی ادامه داد: در حال حاضر به غیر از تشکل‌های سیاسی هیچ فضای انتخاباتی در جامعه وجود ندارد و هم جامعه و هم جامعه دانشگاهی اساسا در حال و هوای انتخابات نیستند. البته این‌که بعدا و نزدیک به انتخابات چه می‌شود را باید به همان زمان موکول کرد.
وی با اشاره به این‌که این انتخابات اکنون مساله اول مردم و دانشگاهیان نیست، تصریح کرد: به غیر از برخی تشکل‌های دانشگاهی خاص، فضای دانشگاه‌ها انتخاباتی است و بحث درباره انتخابات با رویکرد مثبتی مواجه نمی‌شود فعالان دانشجویی براین اعتقادند که اکنون مسائل مهم‌تری نسبت به انتخابات وجود دارد.
این فعال سیاسی همچنین با اشاره به این‌که این وضعیت برای جامعه دانشگاهی خوب نیست، اظهار کرد: تجربه نشان داده هر وقت دانشگاه به صورت جدی وارد انتخابات شده است، جامعه آن را به عنوان یک نشانه مثبت در نظر گرفته و در انتخابات مشارکت بیشتر کرده است اما اگر دانشگاه خموده باشد، این خمودگی اثر خود را برجامعه هم می‌گذارد.
ظریفیان تاکید کرد: تصمیم‌گیران سران کشور باید این نشانه‌ها را جدی بگیرند زیرا اینها علائمی هستند که نشان می‌دهد که نشاط در فضای دانشگاهی وجود ندارد. باید فضایی ایجاد شود که نخبگان احساس کنند که حضورشان در عرصه‌های سیاسی برای حل مسائل جامعه موثر است. اکنون این سوال و ابهام برای جامعه دانشگاهی مطرح است که آیا ورودشان به انتخابات می‌تواند در رفع مشکلات جامعه موثر باشد در این مساله تردیدهایی وجود دارد که باید آنها را رفع کرد. همچنین این تردید و سوال وجود دارد که آیا نهادهای انتخابی مثل دولت و مجلس شورای اسلامی نقش پررنگی در رفع مشکلات کشور دارند؟
وی با اشاره به این‌که جامعه تصور می‌کند انتخاب‌های اخیرش منجر به کارآمدی نشده است، اظهار کرد: بنابراین یک تردید درباره اثربخش بودن نهادهای انتخاباتی و یک تردید هم درباره کارآمدی افرادی است که در این نهادها انتخاب می‌شوند. من معتقدم باید در این زمینه گفت وگوهای جدی مطرح شده و بیان شود که نظام مردم‌سالار راهی جز صندوق‌های رای ندارد و باید اعتماد از دست رفته به نهادهای انتخابی باز گردد. همچنین باید مکانیزمی در نظر گرفته شود که افرادی که در نهادهای انتخابی وارد می‌شوند، به بی‌برنامگی تن نداده و دنبال حفظ وضع موجود نباشند. اگر این تردیدها برای جامعه دانشگاهی رفع شود آنها به صورت جدی وارد انتخابات خواهند شد.