اختصاصی فصل6: هر روز که به المپیک سخت و نفسگیرانتخابات دوم اسفند 98 نزدیک ترمی شویم،با توجه به حرف و حدیثها پیرامون عدم مشارکت بخش عمده ای از مردم در انتخابات پیش رو بخاطر بحران اقتصادی چند مدت اخیر و فشارهای مالی به اقشار متوسط و ضعیف جامعه هم چنین عدم کارآمدی دولت و مجلس در مدیریت این فضای بحران زده، هنوز هیجان احزاب و گروهها و فعالان سیاسی رنگ و بوی خیلی جدی به خود نگرفته و تنها بخش کوچکی از تصویر استراتژی آنها برای حضور در این رقابت سرنوشت ساز به چشم می آید.

در کمپ اصولگرایان تیم یکپارپه ای هنوز شکل نگرفته و هر بازیکنی به زعم خود در نقش آنالیزور و گاهی حتی سرمربی به طرح و بیان استراتژی این تیم می پردازد .

عضو شورای مرکزی جبهه پایداری که معتقد است در انتخابات مجلس دهم، اتحاد آنها با اصولگرایان موجب شد تا در شهرآورد تاریخی پایتخت، سی بر صفر نتیجه را به تیم امید واگذار نمایند،در ترسیم چشم انداز انتخاباتی شان یادآور شد: در انتخابات مجلس دهم با ائتلافی حداکثری، فهرستی متحد داده شد؛ اما حتی یک نماینده از فهرست تهران به مجلس راه نیافت؛

قاسم روانبخش عقیده دارد در مجلس نهم، جبهه پایداری در تهران با فهرستی مستقل حاضر شد و در رقابت با فهرست جبهه متحد اصولگرایی در نهایت موفق به کسب 16 کرسی مجلس در مقابل 12 کرسی فهرست جبهه متحد شد.برای همین است که در انتخابات مجلس یازدهم جبهه پایداری قطعا به کمتر از 16 کرسی راضی نخواهد شد.  

اما محمدرضا باهنر در نشست فصلی جامعه اسلامی مهندسین با ریشه یابی علل عدم موفقیت اصولگرایان در رقابتهای انتخاباتی چند سال اخیر گفت: متأسفانه در غیبت احزاب چارچوب‌مدار قدرتمند در هر انتخاباتی اکثر انرژی‌مان صرف ایجاد وحدت در درون خودمان می‌‌شود.

نایب رییس اسبق مجلس شورای اسلامی با اشاره به ناچاری شان برای کوک کردن ساعت وحدت برای اصولگرایان اظهار کرد:اگر به وحدت نرسیم هم رأی‌مان پراکنده می‌شود و هم اجماع نداشتن روی رأی مردم اثر می‌گذارد.

در سوی دیگر کمپ اصولگرایان،دبیر کل حزب پیشرفت و عدالت ایران اسلامی که از نزدیکان محمدباقر قالیباف به شمار می رود، معتقد است: بازیگر بودن و بازیگردان بودن در عرصه سیاسی و اجتماعی، با هم تعارضی ندارند و انتظار از یک چهره ملی مانند آقای قالیباف همین است که هر کجا به حضورش احتیاج باشد وارد عرصه شود و دیگران را هم به حضور دعوت کند.

محسن پیرهادی درباره احتمال ائتلاف قالیباف با اصلاح طلبان بر این باور است قالیباف با جریان اصلاح طلب ائتلاف نکرده است. او به کارنامه سیاسی شهردار اسبق تهران اشاره می کند که در سال ۹۶ به نفع حجت‌الاسلام رئیسی از کاندیداتوری انصراف داد و در سال ۹۲ نیز گزینه‌ای محسوب می شد که در نظرسنجی‌ها بیش از سایرین مورد اقبال بود و طبیعتا گزینه نهایی جریان اصولگرا به شمار می رفت.هم چنین در انتخابات مجلس و شورای شهر هم، قالیباف هیچ‌گاه در ائتلاف با اصلاح‌طلبان نبوده، بلکه همین اصلاح‌طلبانی که خودشان در دوره فعلی حاضر نیستند محسن هاشمی را شهردار کنند، در سال ۹۲ با وجود آن که به توان اجرایی قالیباف واقف بودند، اصرار داشتند محسن هاشمی را شهردار کنند تا فقط قالیباف شهردار نباشد.

سید محمود رضوی مشاور شهردار اسبق تهران نیز در توییتی درباره شایعه ی انتصاب احتمالى قاليباف به رياست بنياد مستضعفان واکنش نشان داد و نوشت:اتاق جنگ روانی ناکارآمد از سایه مدیریت کارآمد جهادی هم می ترسد و تخریب ها را از روزها قبل آغاز کرده اما مجلس نو تا چشاندن طعم کارآمدی به مردم ادامه دارد.

تحلیل نویس خبر آنلاین، سایت خبری منتسب به علی لاریجانی رییس مجلس شورای اسلامی طی یادداشتی در سایت مذکور آورده است:«چمران و مصباحی‌مقدم بر سر جمنا و شاجا از خجالت یکدیگر درآمدند،قالیباف با نواصولگرایی‌اش هویتی مستقل برای خود قائل است، مصباح و جبهه پایداری نیز حضور مستقل را به ائتلاف ترجیح می‌دهند چرا که به گفته قاسم روانبخش نتیجه بهتری از آن گرفته‌اند.جلیلی هم خیمه دولت سایه خود را همچنان برافراشته نگه داشته و محسن رضایی هم برخی یاران حزبی اش را جمع کرده و در گوشه ای آرام درحال تشکیل جبهه انتخاباتی هستند.با نگاهی به اسامی شاخص این شورا، اولین سوالی که به ذهن می‌رسد این است که چگونه قرار است باهنر، حدادعادل، قالیباف، جلیلی، چمران، رضایی و ... زیر یک سقف تصمیم مشترک بگیرند؟ با اتکا به تجارب پیشین از گعده‌های اینچنینی نظیر جمنا و حتی در مقیاس‌های کوچکتر نظیر ائتلاف سه گانه انتخابات ۹۲ پاسخ جز "تلاشی محکوم به شکست" وجود دارد؟»

در اردوی مستقلّین ظاهرا جوّ آرام تری برای حضور در المپیک انتخابات حاکم است و چند روز پیش سخنگوی فراکسیون مستقلان مجلس از ائتلاف کارگزاران با علی لاریجانی خبر داد.

غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی تصریح کرد:اگر همه جریان‌های اصلاح‌طلبان، اعتدالیون، کارگزاران و جریانات همسو با آن‌ها زیر یک پرچم قرار بگیرند و ائتلاف کنند، بازی برد-برد است و هیچ جریانی نمی‌تواند با این ائتلاف تقابل و رقابت کند.

او از مثلث طلایی ناطق، خاتمی و لاریجانی نام برد و افزود: این چهره های توانمند سیاسی، توانایی جمع کردن این جریانات را کنار هم دارند.

اصلاح طلبان اما هنوز درگیر چالش بزرگ آسیب شناسی نتایج عملکرد تیم امید در میدان مجلس دهم هستند و آذر منصوری یکی از اعضای شورای عالی این جریان نیز خبر داد: هیچ جمع‌بندی خاصی در مورد نوع مشارکت اصلاح طلبان در انتخابات صورت نگرفته است و بر اساس نتیجه‌ حاصله و تحلیل از فضای سیاسی کشور مجموعه گزینه‌های موجود را روی میز گذاشته و در نهایت به راهبرد مشترک دست پیدا می‌کنیم.

دیگر عضو شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان نیز در پیرامون انتخابات مجلس یازدهم گفت: تلاش جریان اصلاح‌طلبی در شرایط فعلی بر این است که هرگونه التهاب را از فضا دور کرده تا امکان حضور فعال در انتخابات فراهم بشود.

مرتضی الویری خاطرنشان کرد:اصلاح‌طلبان بر این باورند که تنها راه موفقیت در حل مشکلات کشور و البته در چارچوب نظام صندوق رای میباشد و راه دیگری جز صندوق رای نمی‌شناسیم، بنابراین تلاش و امیدواری‌مان این است که شرایط مطلوبی داشته باشیم تا بتوانیم از طریق صندوق رای مسیر اصلاحات را پیش برده و مشکلات مردم را حل کنیم.

به گفته این عضو شورای اسلامی شهر تهران،اگر به هر دلیل، مسیر حرکت اصلاح‌طلبان برای حضور موثر در انتخابات آینده بسته شود، به عبارتی قلع و قمع کاندیداها شروع شود و ما به مقطعی برسیم که ببینیم از طریق صندوق رای حتی نمی‌توانیم کوچک‌ترین قدمی برای اصلاحات برداریم،به طور طبیعی سرفصل جدیدی باز خواهد شد که ممکن است هیچ لیستی ارایه نخواهیم داد، علت آن هم این است که نمی‌توانیم لیستی را به جامعه معرفی کنیم که در آینده نتوانیم از آن دفاع کنیم در این شرایط میباشد که بگوییم ما لیستی نخواهیم داد.

در این میان همه ی این اظهار نظرها،عضو اصلاح‌ طلب شورای‌ شهر تهران اما بسیار صریح به بیان دیدگاهش پیرامون انتخابات می پردازد. محمد جواد حق‌شناس گفت:«خودبینی و منفعت‌طلبی بدترین و غیرقابل توجیه‌ترین کنشی است که می‌تواند از کنشگران سیاسی سر بزند. گروهی در تلاشند تا دولت را زمین بزنند و حتی برای‌شان هزینه‌هایی که به مردم تحمیل می‌شود هم اهمیتی ندارد تا مصداق «بر سر شاخ بود و بن می‌برید» باشند، یعنی به خاطر ضعیف نشان دادن رقیب حتی حاضر می‌شوند، ریشه را هم بخشکانند تا همه را به یاد این ضرب‌المثل بیندازند که «دیگی که برای من نجوشد، سر سگ در آن بجوشد». در واقع منفعت‌طلبان خیلی نگران سرمایه‌های اجتماعی،منافع‌ملی و کلا نگران آنچه در جامعه رخ می‌دهد و مردم را گرفتار می‌کند، نیستند. آنها فقط خودشان را محور می‌بینند و می‌خواهند هر آنچه که در کشور، جامعه و قدرت وجود دارد تمام و کمال در اختیارشان باشد تا در آن چارچوب به زعم خود محترم شناخته شوند. این‌ها همچنین نظرشان این است که اگر در اتفاق مثبتی نقشی ندارند، بهتر است که آن اتفاق اصلا نیفتد».

با تامل در باب این اظهار نظرها در می یابیم علیرغم پیدا شدن بخشی از تصاویر پنهان رویکرد آنها برای انتخابات یازدهمین دوره ی مجلس شورای اسلامی،هنوز وجوه و ابعاد چند لایه ی پنهان بسیاری وجود دارد که ناشی از عدم همگرایی و وحدت رویه ی جریانات و چهره های سیاسی کشور برای حضور در آوردگاه مهم و سرنوشت ساز دوم اسفند 98 است .مساله ای که ممکن است در آینده ای نزدیک حواشی تاثیرگذاری را برایشان رقم بزند و منجر به از دست دادن کرسی های سبز صحن بهارستان برای چهار سال دیگر شود.