اختصاصی فصل6: خبر کوتاه بود اما پر حاشیه: «بوسه‌ی عبدالرضا عزیزی نماینده شیروان در مجلس بر تصویر وزیر کشور»
ماجرا از این قرار است که شب گذشته در رونمایی از تابلویی که در آن تصویری از عبدالرضا رحمانی فضلی بود عبدالرضا عزیزی نماینده شیروان و همشهری وزیر کشور تمثال وی را بوسید.
البته تصاویر دیگری از بوسه های این نماینده به رحمانی فضلی در فضای مجازی دست به دست می شود که نشان می دهد آقای عزیزی هرگاه آقای رحمانی فضلی حضور فیزیکی داشته باشد خودش را می بوسد و هرگاه حضور فیزیکی نداشته باشد تصویروی را.
اگرچه هیچ اظهارنظری از سوی آقای نماینده مبنی بر چرایی و علت این بوسه ها منتشر نشده است، اما مهمترین پرسشی که ذهن افکار عمومی و رسانه ها را به خود مشغول کرده دققیقا همین موضوع است که چرا در مجلسی که «باید در راس امور باشد» شاهد چنین حاشیه هایی هستیم.
البته که قدرشناسی از خادمان مردم در هر پست و مقامی، شایسته است و از طرفی هم ما منکر روحیه قدرشناسی نماینده شیروان در مجلس نیستیم اما... اما در شرایطی که هنوز بسیاری از وعده ها و برنامه های دولت پس از گذشت 6 سال از دولت تدبیر و امید محقق نشده است و مردم با مسائل مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی به ویژه در امر معیشت دست به گریبان هستند، بروز چنین رفتارهایی از سوی یک نماینده (هر چند پر تلاش و فعال) در مواجهه با وزیر قوه مجریه چه توجیهی می تواند داشته باشد؟
مگر نه اینکه قانونگذاری و نظارت بر اجرای دقیق قوانین از مهمترین وظایف مجلس است و تجلیل و تقدیر از خادمان مردم به شیوه مطلوب (نه ثناگویی و با رنگ و بوی نمایشی و تملق و با معیار همشهری بودن و وش خدمتی کردن) صورت می پذیرد؟ چگونه می شود انتظار داشت در چنین جامعه ای شایسته سالاری و ضوابط حاکم شود؟
«به بوسه های پیاپی ره دهان بستند»
لازم به ذکر است چندی قبل نیز بوسه یوسفیان ملا نماینده مردم آمل در مجلس بر دستان رئیس جمهور حاشیه ساز شده بود. اگرچه آقای نماینده پس از ایجاد حواشی شدید ماجرا، آن را تکذیب نمود و عنوان کرد که «دست خود را بوسیدم! ضمن اینکه دکتر روحانی در دوره دکتری حقوق بین الملل استاد من بودند اگر لازم باشد به خاطر مردم آمل این بار که رییس جمهور را ببینم دست ایشان را می بوسم».