اختصاصی مازندمجلس:برخی از یک سو با توجه به وجود نارضایتی در بین بخش هایی از مردم نسبت به شرایط فعلی کشور و افت امید آنها نسبت به آینده، نسبت به تاثیرگزاری انتخابات ابراز تردید کرده و برخی دیگر انتخابات را همچنان مهم ترین و بهترین راه برون رفت از شرایط فعلی و اصلاح امور می دانند.
در این میان بخشی از معترضان را زنانی تشکیل میدهند که با حضور پرشورشان در انتخابات ریاست جمهوری، امید به گشایش حضور زنان در مناصب کلیدی داشتند؛ اما با گذشت یکسال از عمر دولت دوازدهم و عدم به کار گیری مناسب زنان در کابینه و پست های مدیریتی، موجی از انتقادات را در این قشر بوجود آورد. اعتراضاتی که بهصورت مستمر از طریق فضای مجازی و حقیقی به گوش میرسد.
سید مصطفی تاجزاده از جمله کنشگرانی است که همچنان بر اهمیت انتخابات تاکید داشته و معتقد است در انتخابات مجلس آینده اصلاحطلبان باید تمام توان خود را به کار گیرند. این فعال سیاسی اصلاحطلب در گفتوگو با ما به چند پرسش درباره انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی و لزوم افزایش تعداد نمایندگان زن و همچنین اهمیت انتخاباات آزاد و تاثیر آن بر سیزدهمین انتخابات ریاستجمهوری پاسخ داد.
*پیشبینی شما از ترکیب مجلس یازدهم چیست؟ در انتخابات مجلس دهم اکثر اصلاحطلبان معتقد بودند با حضور گسترده در نامنویسی برای کاندیداتوری در انتخابات مجلس، هزینه رد صلاحیتها را بالا ببرند. آیا در انتخابات آینده نیز همین استراتژی وجود خواهد داشت؟
بله. در مجلس یازدهم نیز باید از افراد دارای صلاحیت کاندیداتوری دعوت کنیم تا ثبتنام کنند و این دعوت نباید تنها مختص اصلاحطلبان باشد. خیلی از نیروها جزء اصلاحطلب یا اصولگرا نیستند؛ اما شایستگی نشستن بر کرسیهای مجلس رادارند؛ بنابراین باید از همه آنها دعوت کنیم؛ اما این بار جامعه با مشکلات جدیتری مواجه است و حوادث سرنوشت سازی مثل دیماه ۹۶ را پشت سر گذاشته است که خود ناشی از انباشته شدن و تحقق نیافتن مطالبات قشرهای وسیعی از مردم است؛ بنابراین باید اجازه ندهیم که انتخابات مهندسی و ترکیب اکثریت کرسیهای آن از قبل مشخص شود و درنتیجه مجلسی ضعیف شکل بگیرد که پاسخگوی مشکلات جامعه نخواهد بود.
به نظرم در سال آینده تحولات جدی خواهیم داشت. یک جریان تلاش میکند با مهندسی انتخابات گزینش ایرانیان را محدود کند و در طرف دیگر باید بکوشیم که به سمت انتخابات آزاد حرکت کنیم. این بزرگترین چالش سیاسی در سال آینده خواهد بود.
*جریان اصولگرا پس از فتح مجلس هفتم توانست دولتهای نهم و دهم را تشکیل دهد. آیا به نظر شما تجربه مجلس هفتم در سال ۹۸ تکرار خواهد شد؟
جریان اصولگرا با حذف و رد صلاحیت گستردهی نامزدهای اصلاحطلب، توانست مجلس هفتم را فتح کند. اگر انتخابات آزاد بود احتمالاً نتیجه عکس آن رخ میداد. اگر اصولگراها تصور میکردند که در انتخابات آزاد میتوانند رقیب را پشت سر بگذارند، ٰ تن به رسوایی رد صلاحیت نزدیک به ۱۰۰ نماینده مجلس ششم نمیدادند؛ اما اینکه این تجربه در انتخابات سال ۱۳۹۸ تکرار میشود یا نه؛ تصور من این است که اصولگرایان پایگاه حداقلی دارند و ریزش نیروهای آنها کمتر از اصلاحطلبان نبوده است. با این حال یک خطر عمده که جامعه ما را تهدید میکند، کاهش درصد قابلتوجه مشارکت شهروندان در انتخابات است.
رأی ندادن مردم لطمه بزرگی به جریان اصلاحطلبی خواهد زد و این امر در بخشهایی به سود اصولگرایان میشود. اگر اصلاحطلبان تلاش کنند که انتخابات آزاد برگزار شود و مردم احساس کنند درنتیجه پایمردی آنها حکومت به مطالباتشان ولو دیر، پاسخ میدهد، میتوان این خطر را پشت سر گذاشت.
*گزینه اصلاحطلبان برای انتخابات ریاست جمهوری کیست؟ آیا امکان تعامل با علی لاریجانی در انتخابات ریاست جمهوری و احیاناً حمایت طیفی از اصلاحطلبان و اعتدالگرایان از وی وجود دارد؟
درباره انتخابات ریاست جمهوری باید بعد از انتخابات مجلس و اینکه ما چقدر توانستهایم انتخابات را آزاد برگزار کنیم، صحبت کرد. باوجوداین تصور میکنم که فضای غالب در اصلاحطلبان این است که باید نامزد اختصاصی خودمان را داشته باشیم و از او حمایت کنیم. البته از اینکه آقای لاریجانی بهعنوان نامزد اصولگرایان و رقیب اصلاحطلبان باشد استقبال میکنیم؛ اگرچه ظواهر بیانگر این است که اصولگرایان احتمالاً نامزد ویژه خود را معرفی خواهند کرد و ایشان نمیتواند اجماع اصولگرایان را به دست آورد.
*علت عدم توفیق زنان در کسب کرسیهای مجلس چیست؟ شما درجایی گفته بودید اگر بین دو گزینه یک مرد اصلاحطلب و یک زن اصولگرا حق انتخاب داشتید، به زن اصولگرا رأی میدهید تا حضور زنان در مجلس بیشتر شود؟ آیا هنوز بر این اعتقادید؟
بله. من هنوز هم به دلایل گوناگون معتقدم اگر شرایط مساوی باشد باید به یک زن رأی دهیم؛ اولاً برای ایجاد توازن و عدالت در عرصه مدیریت کشور، ثانیاً برای اینکه سیاست در ایران از حالت انحصاری مردانه که با خشونت و عبوسی و تندی همراه است به سمت سیاستی دموکراتیک و تعاملی پیش برود. حضور زنان میتواند این روند را تسهیل کند، چراکه زنان بهترین حاملان دموکراسی، صلح و گفتوگو در همه جوامع ازجمله ایران هستند. سومین واقعیت این است که ما تجربه مثبتی از حضور زنان در فراکسیون امید مجلس و شورای شهر تهران داریم. درواقع زنان نماینده در مجلس و در شورای شهر در قیاس با مردان نهتنها ضعیفتر عملنکردهاند، بلکه کارنامه مثبتی را عرضه داشتهاند. تا آنجا که بسیاری از مخالفان هم به این نتیجه رسیدهاند که باید تعداد زنان در انتخابات بهعنوان نامزد افزایش یابد و تلاش کنیم که تعداد بیشتری از آنان به مجلس و شورهای شهر راه پیدا کنند تا بتوانند مطالبات ملت را حتی قاطعتر، صریحتر و شفافتر از مردان دنبال کنند؛ نمونه فعالیت آنها را بهخصوص در دفاع از حقوق شهروندی در مجلس و شورای شهر به عیناً مشاهده میکنیم و ما شرمنده نشدیم از اینکه بر حق ۳۰ درصدی زنان تأکید کردیم. امروز حتی برخی از مخالفان گذشته نیز از حضور این تعداد از زنان در مجلس و شورای شهر رضایت دارند.
*فهرست امید در انتخابات مجلس یازدهم تا چه میزان شانس پیروزی در انتخابات و کسب کرسیهای مجلس را دارد؟
صحبت در مورد نامزدهای لیست امید برای انتخابات مجلس آینده هنوز زود است ولی فکر میکنم تعدادی از آنها میتوانند اعتماد شورای سیاستگذاری اصلاحطلبان را کسب کنند و تعدادی دیگر احتمالاً خودشان منصرف بشوند و یا در قیاس با رقیبان خود آرای کمتری به دست آورند و احتمالاً شاهد چهرههای جدید در این فهرست باشیم.
نکته مهم این است که اگر بتوانیم فضای انتخابات را آزادتر ازآنچه الآن شاهدش هستیم کنیم، آن زمان میتوانیم پاسخگوی مطالبات مردم و مشکلات کشور باشیم؛ بنابراین در این دوره نیز باید با تمام توان وارد میدان رقابتهای انتخاباتی شویم و دولت پنهان را مجبور کنیم تن به قانون دهند و از تنگنظری و تمامیتخواهی و مهندسی انتخابات دستبردارند.
مصاحبه از: شبنم لشگری