مازندمجلس: به گزارش ایرنا، در نوشتاری که امروز (سه شنبه) در این تارنمای آمریکایی منتشر شده، آمده است: بندری در جنوب ایران در دست ساخت و تکمیل است که به کشور محصور در خشکی افغانستان دسترسی جدیدی به تجارت از طریق اقیانوس هند می دهد و دروازه ای تبادلاتی برای این کشور فراهم می کند.
گفته می شود که پروژه بندر چابهار که با مشارکت هند در دست اجرا است، پتانسیل آن را دارد تا صادرات افغانستان را تا میلیون ها دلار افزایش دهد. این پروژه همچنین در نظر دارد تا زیر بناهای لازم را برای توسعه صنعت معادن عمدتا بکر این کشور فقیر که تخمین زده می شود ارزشی برابر با میلیاردها دلار داشته باشد، فراهم کند. هند برای دسترسی زمینی به افغانستان، به ایران نیاز دارد.
اما مهره های بین المللی که نقش عمده را در تامین مالی پروژه ساخت این بندر ایفا می کنند، در زمان حاضر به دلیل ترس از این که تجارت با ایران آن ها را در معرض جریمه های آمریکا قرار دهد، در برزخ به سر می برند و به تعلل در این باره دچار شده اند.
با گذشت نزدیک به 17 سال از تجاوز آمریکا برای سرنگون کردن طالبان، افغانستان هنوز درگیر فقر، بیکاری و تروریسم است. پنتاگون سال هاست که از سرمایه گذاری های هند در اقتصاد ضعیف افغانستان که عمدتا بر کمک های خارجی استوار است، حمایت کرده است؛ حتی اگر لازمه چنین سرمایه گذاری هایی اقدام از طریق ایران بوده باشد.
اعمال سیاست هایی که می تواند این سرمایه گذاری ها را تنها به دلیل آن که به تراکنش با ایران وابسته هستند، مشمول پرداخت غرامت کند، می تواند سیاست بلندمدت آمریکا برای تثبیت افغانستان از طریق توسعه اقتصادی این کشور را در معرض خطر قرار دهد.
سی ان بی سی در ادامه به نقل از مارکوس شنویکس (Marcus Chenevix) پژوهشگر امور خاورمیانه و آفریقای شمالی، نوشت: سیاست منزوی کردن ایران مستقیما با منافع آمریکا در افغانستان در تناقض است. دولت ترامپ با مجبور کردن افغانستان به قطع ارتباط با یکی از بزرگترین همپیمانان تجاری خود، آن هم درست در زمانی که دولت مستاصل کابل با طالبان دست به گریبان است، شوک دیگری به این دولت وارد خواهد کرد.
هند، ایران و افغانستان در سال2016 تفاهم نامه سه جانبه ای امضا کرده و 21 میلیارد دلار بودجه به این پروژه اختصاص دادند. 9 میلیارد دلار برای ساخت و تکمیل بندر در چابهار و 2میلیارد دلار بقیه به توسعه قابلیت صادرات سنگ آهن افغانستان تخصیص یافت. شنویکس می گوید که این قرارداد تماما به نفع افغانستان بود.
اشرف حیدری دبیرکل سیاست و راهبرد در وزارت خارجه افغانستان نیز در گفتگو با سی ن بی سی به دلایل امنیتی اهمیت و پتانسیل افغانستان برای تبدیل به پلی زمینی میان آسیای جنوبی و مرکزی تاکید کرد.
وی گفت که «این پروژه می تواند از طریق عوارض مالیاتی درآمد قابل توجهی برای افغانستان به همراه داشته باشد و مستقیما به رشد اقتصادی کشور بیانجامد. این پروژه همچنین می تواند با ایجاد فرصت های شغلی، از عضوگیری ها و سوءاستفاده های شبکه های تروریستی چون طالبان، القاعده و داعش از جوانان افغان، جلوگیری کند.»
حسنین مالک رئیس موسسه مالی اکسوتیکس لندن نیز در این خصوص می گوید: «تحقق چشم انداز برقراری ثبات در افغانستان و خارج کردن سربازان آمریکایی از این کشور، نیازمند همکاری تمام قدرت های منطقه ای از جمله ایران است.»
این شبکه خبری در پایان نوشت: دولت ترامپ مدت ها بود که از توافق هسته ای انتقاد می کرد و اکنون در نظر دارد تا پس از خروج از این توافق، در واکنش به آن چه «فعالیت های بی ثبات کننده ایران»می داند، «سخت ترین تحریم های تاریخ» را علیه این کشور اعمال کند.
اروپام**9418 ** 1908

سیاسی

تحریم ضد ایرانی

بندرچابهار

اقتصاد افغانستان