مازندمجلس: به گزارش هنرنیوز ، نمایشگاه عکس «کلیک» که 20 اردیبهشت‌ماه در گالری آرتای تورنتوی کانادا افتتاح شده، تا 2 خرداد ادامه دارد. در میان عکاسان بین‌المللی، چند تن از عکاسان ایرانی ازجمله البرز ملک‌پور، مرتضی نیک‌نهاد، ساسان قهرمان و السا هاشمی نیز حضور دارند.

ثبت و ایجاد یک تصویر به همراه طیف گسترده‌ای از تکنیک‌های شگفت‌انگیز. این، شیوه بیان تفکر و خلاقیت هنرمند عکاس امروزی است. از رئال تا سوررئال که تماشاچی را به روان‌شناختی تفکر نهفته در پس پرده عکس و از نگاه لنز جذب می‌کنند. نمایشگاه گروهی در Arta Gallery بیان این گوناگونی در این وادی است.

گالری آرتا در معرفی نمایشگاه «کلیک» چنین نوشته است: «کلیک عکاسان استثنایی را معرفی خواهد کرد که دوربین را به عنوان شیوه بیان اندیشه و خلاقیت خود برگزیده‌اند. این نمایشگاه آثار هنرمندانی را به نمایش خواهد گذاشت که همگی دوربین را به شیوه‌ای متفاوت برای روایت داستان خود به کار می‌گیرند؛ حالا ممکن است عکس یک پرتره، یک منظره، انتزاعی و یا سورئال باشد. هیچ‌ محدودیتی در کشف خلاقانه در ساحت عکاسی در این نمایشگاه جالب، نخواهد داشت آن‌جا که می‌تواند بیننده را به جان اندیشمند پشت عکس گرفته‌شده جذب کند.»

ملک‌پور در گفتگو با ایلنا، با اشاره به مجموعه سیاه و سفید عکس‌هایش می‌گوید: من در گذشته 2 نمایشگاه در کانادا برگزار کردم. نمایشگاه اول یک نمایشگاه گروهی بود که با یک اثر شرکت داشتم. بعد از نمایشگاه اول از طرف گالری یک پیشنهادی داده شد مبنی بر اینکه یک نمایشگاه انفرادی برگزار کنم و آن نمایشگاه یک ماه ادامه پیدا کرد و استقبال خوبی از آن شد. اخیراً گالری آرتا پیشنهاد این نمایشگاه گروهی را داد و من با پنج اثر سیاه و سفید در این نمایشگاه شرکت کردم.

این عکاس ادامه می‌دهد: عکس‌های من، پرتره‌ی انسان‌هایی است که در روزمرگی زندگی اسیرند و به ندرت در روشنایی قرار دارند. انسانی تنها در جهانی تکراری و اتفاق‌های خسته‌کننده. به نظر من عکاسی تجربه فردی است که با دیگران سهیم می‌شوید. این عکس‌ها، بخشی از شخصیت درونی من هستند.

تصاویر السا هاشمی حکایت دیگری است. او می‌گوید: عکاسی راهی برای زندانی کردن واقعیت است. هر آنچه ضبط می‌کنم احساس من از مردم، حوادث و وقایع زندگی است. زیبایی معانی متفاوتی دارد. سفر در جهان ناشناخته و پر از شگفتی. با چشم دوربین نگریستن و احساسی که درباره مردم و چیزهایی که در زندگی با آن مواجهه می‌شویم.»

هاشمی به عنوان مهاجر تلاش می‌کند داستان‌های تازه بگوید. اسطوره جدید بسازد و چیزهای نو تجربه کند. ایده با مفهوم و ادراک، مهم‌ترین وجهه کار السا هاشمی در تصاویر اوست.

ساسان قهرمان از دیگر عکاسان ایرانی حاضر در این نمایشگاه است. او به عنوان عکاس مستند و عکاس خیابانی شناخته می‌شود. قهرمان دغدغه تشریفات ندارد. عکس‌هایش گاه‌به‌گاه و تصادفی است. جستجوگر حقیقت پنهان است. گاه ناظر بر گذر زمان بر شخصیت‌هایش و گاه پنهان شده در زمانی و مکانی دیگر ما را به تماشای رفتار آدم‌ها می‌برد. تاریخ را ضبط می‌کند همچون سبک باروک سرشار از حرکت در فضای عمومی است.

مرتضی نیک‌نهاد اما حکایت و داستان در خود دارد. او از رؤیا و تأثیر آن بر زندگی می‌گوید. روح‌های پلید و شریری که بر زندگی آدم‌ها سایه می‌اندازد و در گذر زمان همچنان حضور شوم‌شان در روابط آدم‌ها تأثیرگذار است. ماهی بزرگ در عکس‌های نیک‌نهاد دلالت ضمنی و روانی بر سوژه‌هایش دارد و مشاهده او از زندگی هر روزه آن‌ها که با این موجود شرور و مجروح هم‌زیستی دارند.

از هنرمندان خارجی حاضر در این نمایشگاه می‌توان به سیرا سید، استیو لوینسون، رادها چادا و انتونی شاتزکی اشاره کرد.
تاکید سیرا سید در عکس‌هایش بر مفاهیم انتزاعی و تکنیکی است. وضعیت انسان پذیرای داستان انسان‌هایی است که در اطرافش قرار دارند و او با ذهنی باز آن‌ها را می‌بیند و بازگو می‌کند.

تصاویر استیو لوینسون، صمیمی و خودمانی است. رنگ‌ها در تصاویرش طبیعی هستند که با تغییرات دیجیتالی آن‌ها را نقاشی‌گونه می‌نماید.

عکاسی رادها چادا در بردارنده علم و هنر است. هنر را به درون واقعیت‌های نامرئی دنیای سلولی می‌برد. با علم به تخیل پا می‌گذارد. با سفر به جهان سلولی از چشم دوربین لنز و عدسی میکروسکوپ. در این ترکیب است که آن‌ها را پیله‌های کرم ابریشم یا یک سحابی دور دست یا یک گدازه آتش‌فشان می‌بینید اما تصاویر گرفته شده چیزی نیست جز سلول‌های بنیادی انسان در شبکه بافت پروتئین. رادها می‌خواهد انسان را به ساختار پیچیده درونی خودش برگرداند. او ساختارهای پنهان درون سلول را برجسته می‌کند.

از نظر انتونی شاتزکی کسالت‌آورترین چیزها می‌تواند موضوع هنر باشد. به آن خط و شکل و رنگ و بافت می‌دهند. به ویژه وقتی عکاسی در فضای انتزاعی و خارج از زمینه گرفته شود، آن‌ها داستان‌هایی می‌گویند که متفاوت از موضوع اصلی است و در متنی است که عکاس می‌خواهد بگوید. کسالت و روزمرگی را جذب و اسرارآمیز دیدن است و به لذت سادگی رسیدن.