فائزه عباسی: هنوز جنجال ها بر سر اظهار نظرش درباره رسیدگی به پرونده بورسیه ها و توافقات پشت پرده برخی نهادها فروکش نکرده بود که با تذکرات پی درپی بحث حساب‌های قوه قضائیه را پیش کشید .محمود صادقی که استاد حقوق دانشگاه تهران است و حالا لباس نمایندگی به تن دارد توانست از آن جنجالی که به پا شد به سلامت عبور کند اما آن اتفاقات موجب شد تا به جای خزیدن به کنج محافظه کاری فراکسیون شفافیت را به پا کند. او در گپ و گفتی که با نامه نیوز داشت از اینکه توانسته بود این گفتمان را رواج دهد خوشحال بود می گفت برخی نطق های سال های قبل مانند این بود که گویی کفر گفته ام اما امروز خیلی از نمایندگان همان حرف ها را تکرار می کنند و این شیرین است. بحث که به عیددیدنی سیاسی رسید گفت امیدوار بودیم امسال محصورین را ببینیم اما محقق نشد. آنچه در ادامه می خوانید مشروح این گفت و گو است؛

سال 96 برای شما چطور گذشت؟

سال پر فراز و نشیبی بود که حوادث و هیجانات زیادی داشت و اکثر این حوادث متاسفانه تلخ بود؛ البته همه این حوادث تلخ چنانچه موجب عبرت آموزی شود می تواند شیرین تلقی شود چراکه می توانیم از آن تجربه در جهت رشد و تعالی استفاده کنیم. به هر صورت سال گذشته را با یک اتفاق شیرین یعنی پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری آن هم در جریان یک رقابت نفس گیر آغاز کردیم. من در همان ایام خیلی تلاش کردم و بیش از 30 شهر را رفتم تا بتوانم مردم را متقاعد کنم پای صندوق های رای حاضر شوند؛ هرچند در کابینه انتظارات برآورده نشد و افت و خیزهایی پیش آمد. فراموش نکنیم نمایندگان در سال 96 حمله تروریستی به مجلس را نیز پشت سر گذاشتند.

به لحاظ قانون‌گذاری هم ما مصوبات نسبتا خوبی داشتیم؛ مصوباتی که من هم توانستم دراین مصوبات نقشی داشته باشم. به طور مصداقی می توان به مصوبه مقابله با تقلب علمی و ... اشاره کرد.

در سال 96 حوادث دیگری مانند اعتراضات، سیل و زلزله را داشتیم که واقعا ایران را اندوهگین کرد. آخرین مسئله هم سه استیضاحی بود که اتفاق افتاد و نهایتا منجر به ادامه کار هر سه وزیر شد.

بهترین و بدترین خاطره ای که داشتید چه بود؟

برای شخص خودم فرصت هایی که برای نطق پیدا کردم و توانستم درباره مسئله فساد و لزوم مقابله با آن صحبت کنم اتفاقات خوب و شیرینی بود؛ چراکه در این زمینه توانستم تا حدودی گفتمان سازی کنم و در راستای ترویج گفتمان مطالبه شفافیت و مقابله با فساد سهمی داشته باشم. نمی گویم فقط من این کار را کرده ام به هر حال از قبل هم، تلاش های زیادی شده بود اما من نیز توانستم تاثیری در این روند داشته باشم. برای مثال برخی از نطق های سال گذشته را که گوش می دهم تعدادی از آنها به عنوان صحبت های ممنوعه تلقی می شد اما امروز خیلی از نمایندگان همان حرف ها را به زبان می آورند. یادم هست وقتی از قوه قضائیه برای اولین بار انتقاد کردم آنقدر تابو بود که از همه جهت با من به مقابله برخاستند اما امروز من را متهم می کنند که چرا به مصوبه ای که مربوط به حساب های قوه قضائیه بود رای ندادم؛ این برای من جالب بود که زمانی درباره قوه قضائیه صحبت کردم رفتار برخی به گونه ای بود که انگار کفر گفته ام و امروز مرا متهم می کنند؛ لذا این تغییر و تحول برای من شیرین بود و هست. البته من همچنان بر این نظر هستم مجلس از آن نقش نظارتی و در راس امور بودنش بسیار دور افتاده است آنچه شاهد آن هستیم در قد و قواره مجلس نیست اما به هر صورت معتقدم همین فضای نیم بندی هم که وجود دارد باید حفظ شود و می تواند موثر باشد.

زمانی یک نظر سنجی درباره نمایندگان فعال مجلس انجام دادیم و برخی نام شما را در کامنت ها مطرح کرده بودند اینگونه واکنش ها چه تاثیری در رفتار شما دارد؟

خیلی احساس خوف و هراس می کنم چراکه سطح انتظارات خیلی بالا رفته است. من پیش از این خیلی راحت توییت می کردم اما الان برایم بسیار سخت شده چون که هم، حساسیت ها زیاد شده و هم سطح انتظارات بالا رفته است و من می ترسم این رفتار مرا دچار احتیاط کند. لذا اینکه به فردی محافظه کار تبدیل شوم برایم نگران کننده است.

آیا در سال 96 دلخوری سیاسی داشته اید؟

خیلی دلخوری سیاسی نداشتم؛ البته فضای سیاسی فضای مبهم و پیچیده است من در زمان انتخابات در سفرهایی که داشتم به مردم می گفتم کابینه یازدهم با مجلس نهم بسته شده است و کابینه دوازدهم با مجلس دهم بسته خواهد شد و قطعا دوز اصلاح طلبی این کابینه بیشتر خواهد شد؛ بنابراین اگر هم دلخوری وجود داشته باشد از این منظر است که البته باز هم می توان منشا آن را پیچیدگی هایی دانست که در عالم سیاست وجود دارد.

در مجلس هم آیا دلخوری سیاسی داشته اید ؟

در مجلس احساس می کنم علی رغم اینکه یک مدیریت هوشمند جریان دارد اما این هوشمندی در جهت به فعلیت رسیدن ظرفیت مجلس به کار بسته نمی شود بلکه در جهت کنترل ظرفیت ها استفاده می شود.

مصداق بارز این موضوع را در چه چیز دیدید؟

به طور مشخص می توان به بحث های بودجه 97 اشاره کرد؛ به طور کلی مجلس به گونه ای مدیریت می شود که حالت انفعالی دارد و تصمیم ساز نیست. منتظر است از بیرون لایحه ای بیاید تا در مورد آن به بحث بنشینند لذا چندان ابتکار عمل ندارد.

بیشترین رفاقت های سیاسی را در میان اصولگرایان با چه کسانی داشتید؟

من عمدتا با کسانی که دغدغه های مشترک دارند رابطه نزدیکی دارم. در این رابطه حتی با افرادی که به لحاظ افکار سیاسی اختلافات تندی باهم داریم به دلیل دغدغه های مشترک رابطه خوبی دارم ؛ شاید اگر مصداق بیاورم تعجب کنید اما مثلا من با آقای حاجی دلیگانی دغدغه مشترک دارم؛ یا آقای وقف چی که در زمره نمایندگان اصولگراست را فردی دغدغه مند و حتی ایشان را خیلی امیدی تر از برخی دوستان خود می دانم. با اکثر اعضای فراکسیون شفاف سازی رابطه خوبی دارم اما در این میان با آقای محمد حسین بحرینی زاده رابطه نزدیک تری دارم.

مهمترین کاری که فراکسیون شفاف سازی در سال 96 انجام داد چه بود؟

ما هنوز به آن فعلیت لازم نرسیدیم اما همین تقویت گفتمان شفاف سازی و مبارزه با فساد فراتر از خطوط سیاسی به نظرم پیامی بوده است که سعی کردیم آن را در بزنگاه رای اعتماد به مجلس و مردم ارسال کنیم که البته امیدواریم این گفتمان در سال جدید بیشتر تقویت شود.

یکی از موضوعاتی که در سال 96 مطرح شد بحث زد و بندهای نمایندگان است چقدر شما با این موضوع مواجه شدید و چقدر فراکسیون شفاف سازی تلاش کرد مانع آن شود؟

مجلس که کلا جای زد و بند است (خنده) و این ویژگی تمام مجالس دنیا است. به هر صورت مجلسی ها اختیاراتی دارند و دستگاه های اجرایی هم انتظاراتی دارند و از سوی دیگر نمایندگان نیاز به دیده شدن و رای مردم دارند از همین منظر شاید تا حدودی برخی ارتباطات منطقی باشد؛ اما به هر صورت من فکر می کنم مجلس نیازبه یک منشور اخلاقی و یک کد رفتاری دارد و من در تلاشم این ایده را به هیات رئیسه بدهم تا در سایه آن حتی اگر قرار است توافقی هم صورت بگیرد این توافقات در چارچوب یک منشور باشد.

فکر می کنید این منشور شکل می گیرد؟

این یک امر مرسوم در همه دنیا است و حتی در ایران هم رواج دارد برای ما مثال کد اخلاقی پزشکی یا کد اخلاقی مهندسی داریم؛ لذا می توانیم با یک کار فراجناحی به یک منشور در مجلس دست پیدا کنیم.

شما عید دیدنی سیاسی کجا می روید؟

ما هر سال معمولا اول به دیدن آقای خاتمی می رویم؛ در قالب انجمن معلمین و مدرسین هم دید و بازدیدهایی داریم که باز در این راستا ابتدا به دیدن آقای نجفقلی حبیبی همچنین حاج آقا دکتر احمدی می رویم. در این میان هرسال به دیدن آقای ناطق نوری در لواسان هم می رویم البته امسال قصد دارم شخصیت‌های استخوان دار اصلاح طلب مانند آقای نبوی را هم زیارت کنم و اگر توفیق پیدا کنیم که به دیدار رهبری خواهیم رفت.

اولین تبریک سیاسی را به چه کسی می گویید؟

خیلی اول و دوم نکردم اما آرزو داشتم در این عید محصورین را می دیدم که متاسفانه محقق نشد.

آیا در سال 97 امید به گشایش در مسئله حصر وجود دارد؟

انشالله ؛ به هر صورت ما فکر می کردیم امسال مهمترین دیدارمان با آقای مهندس موسوی و آقای کروبی و خانم رهنورد باشد که فعلا نشده است.

انتظار شما از آقای روحانی و آقای لاریجانی در سال جدید چیست؟

مهمترین انتظاری که از آقای روحانی می رود این است که بهتر است ایشان کابینه ای پویاتر داشته باشد. کابینه او در حال حاضر یک کابینه کرختی است؛ در این کابینه حضور بازنشسته ها زیاد است و این بازنشستگی فقط سن را شامل نمی شود بلکه به ذهن هم باز می گردد لذا کابینه نیاز به یک فکر جوان دارد بنابراین آقای روحانی بهتر است یک خانه تکانی در کابینه داشته باشد و خودش به استقبال آپ‌دیت کردن کابینه برود.

از اقای لاریجانی چه انتظاری دارید؟

من همواره از آقای لاریجانی انتظار داشتم که ایشان فراتر از ظرفیت مجلس ظاهر شود لذا در سال آینده بهتر است با یک گام موثر در این جهت مجلس را به راس امور بازگرداند. من معتقد امروز مجلس از راس امور بودن فاصله گرفته است.