مازندمجلس: به گزارش نامه نیوز در این یادداشت آمده است؛
آنچه رهبرمعظم انقلاب مطرح کرده اند، یک ترم اقتصادی است که شرح و بسطش جایگاهی غیر از تریبونهای شعاری افراد و احزاب را می طلبد. تریبونی کردن و خطبه ای کردن اینگونه مفاهیم که در گذشته هم مکررا اتفاق افتاده، نتیجه ای جز بی نتیجه کردن نامگذاری نخواهد داشت.
مشتری کالای ایرانی نمی خرد مگر اینکه به لحاظ قیمت وکیفیت،برایش مطلوبیت داشته باشد. این را در علم اقتصاد"رفتار مصرف کننده"می نامند. برای کاهش قیمت باید دو اتفاق بیفتد: کاهش هزینه تولید و افزایش عرضه کالا(تولید زیاد). خب، برای تولید بیشتر سرمایه لازم است. وقتی کل درآمد نفتی کشور صرف حقوق و یارانه می شود و عملا چیزی به تولید تخصیص پیدا نمی کند، ناگزیر از جذب سرمایه خارجی هستیم. این را رئیس محترم مجلس هم بارها مطرح کرده است.
جذب سرمایه خارجی هم قضاقورتکی اتفاق نمی افتد. باید برخی مقررات و پروتکل های بین المللی را عملیاتی کرد. سیستم بانکی کشور برای دریافت و پرداختهای بین المللی گره هایی دارد که ناگزیریم بازش کنیم. بخش عمده ای از آن لنگ پیمان بانکی بین المللی FATF است که ظاهرا اراده جدی برای آن در کشور وجود ندارد. بزرگنمایی غیرواقعی خطرات احتمالی FATF چیزی جز خودکشی از ترس مرگ نیست. عقب انداختن این پیمان بانکی بین المللی فقط پاک کردن صورت مساله و کشتن زمان است.(در قصه برجام هم آنقدر دل دل کردیم که  استفاده از فرصت طلایی برای رفع تحریمها را - ولو موقت - از دست دادیم.)
مقابله با دولت کنونی امریکا و سیاست "اره بده،تیشه بگیر"هایی که در باره تحریم دنبال می کند، ظرافتهای جدیدی را می طلبد که نمی تواند از جنس اقدامات 8ساله دولتهای نهم و دهم باشد. روشهای آقای سعیدجلیلی هم کارآمد نیست. حتی در زمان خودش هم به درد نخورد.بنابراین راه حل، تداوم سیاست راهبردی "نرمش قهرمانانه"  است که مقام معظم رهبری آن را تبیین کردند،البته نسخه آپدیت شده اش.
جز این هر نسخه ای که پیچیده شود، تباه کردن سرمایه های کشور و فرصت سوزی است. دلخوش کردن به اینکه چینی ها و روسها در بازار ایران سرمایه گذاری کنند ، همان اندازه دل مان را خوش می کند که آقای ضرغامی اوج "حمایت از کالای داخلی" را در این میزان از خوشی می بیند که سرکوچه شان یک نانوایی سنگکی بازشده و می تواند هر روز نان ایرانی بخرد و ایضا آقاشاطرمحل هم فالوور اینستاگرامش باشد.