مازندمجلس: الجزیره در ادامه آورده است: علاوه بر این مورد، گزارشهای متعددی اشاره به این نکته دارد که نام تیلرسون از همان آغاز به کار ترامپ هم در بین افرادی که محبوبیتی نزد رئیس جمهور داشتند مطرح نبوده و ترامپ تنها بنابر توصیه رایس با وزارت تیلرسون موافقت نموده است.
به گزارش نامه نیوز در ابتدا گمان می رفت که برخی پیوندهای مشترک بین این دو، از جمله پیشینه کاری شان در زمینه تجارت، موجب انسجامی بین آنها شود، اما خیلی سریع شکافها نمایان شد و ترامپ سعی کرد از محدوده اختیارات و قدرت تیلرسون بکاهد.
آنچه در این میان تمسخر آمیز به نظر می رسد بازی موش و گربه بین این دو مرد در مورد سیاست ایالات متحده در قبال کره شمالی است. در حالی که تیلرسون برای انجام مذاکراتی مستقیم بین دو کشور در جهت ایجاد راه حلهای دیپلماتیکی برای این مساله تلاش می کرد، ترامپ سخنانی تحریک آمیز را خطاب به رهبر کره شمالی ایراد می کرد!
در ادامه، موضع دو طرف جا به جا شد و تیلرسون راه مذاکرات بین واشنگتن و پیونگ یانگ را طولانی و سخت دانست، اما ترامپ پیشنهاد رهبر کره برای مذاکرات مستقیم را پذیرفت.
اگر بخواهیم این اختلافات بین رئیس جمهور ایالات متحده و وزیر خارجه اش را در چارچوبی مفهومی قرار دهیم، می توان گفت تناقضی آشکار در سطح افکار و نیز سیاست وجود دارد.
در واقع ترامپ برای تقویت دولت خود با استفاده از نیروهایی تلاش می کند که گرایشهای عمومی آنها موافق با اوست و اختلافی میان این دو نیست. سیاست ترامپ در راستای ساکت کردن صداهای مخالف، نام مک مستر را به اذهان تداعی می کند، کسی که می تواند مقام بعدی باشد که کاخ سفید را ترک می کند.
با وجود کاردانی و تدبیر تیلرسون در زمینه دیپلماسی و حمایت نشدن وی از جانب رئیس جمهور برای استفاده از صلاحیتهایش، در برخی زمینه ها از جمله بحران خلیج فارس و اختلاف عربستان و امارات با قطر، بارها کوشید این بحران را حل کند. علاوه بر اینکه مخالف خروج کشورش از توافق هسته ای با ایران بود و برای بهبود روابط با آنکارا تلاش زیادی کرد.
تیلرسون تا آخرین لحظه اختلاف نظر خود با ترامپ را حفظ کرد و در حالی که سخنگوی کاخ سفید تلاش کرد روسیه را در مورد کشته شدن جاسوس سابق روسی در انگلیس متهم نکند، وزیر خارجه در یک موضع گیری متفاوت تاکید کرد روسیه در پشت پرده این مساله قرار دارد. همین صحبتها بود که خروج او از کاخ سفید را قطعی کرد.
تیلرسون رفت تا کسی جای او را بگیرد که شاید بتوان صفت «احمق دوم» را به او نسبت داد! چرا که پمپئو مشهور به دشمنی با اسلام و مسلمانان و از مخالفان سرسخت توافق هسته ای با ایران است و این مساله می تواند انعکاسهای منفی بر خاورمیانه داشته باشد.
ترامپ اکنون به شخصیتهایی متوسل شده است که پیشینه امنیتی دارند و در حقیقت هدف از تصمیم اخیر وی دادن پیامی است مبنی بر اینکه محور سیاستهای آمریکا از این به بعد پیرامون گزینه های نظامی و امنیتی دور می زند نه گزینه های دیپلماتیک.