روز جمعه (دوم مارس - یازدهم اسفند) رهبران اتحادیه اروپا گفتند آماده‌اند که در صورت عملی کردن تصمیم آمریکا برای بالابردن عوارض فلزات، آنها هم پاسخی «قاطعانه» به آن بدهند.
به گزارش خبرگزاری رویترز، مقام‌های تجاری اتحادیه اروپا می‌گویند پاسخ تلافی‌جویانه آنها شامل ۲۵ درصد افزایش تعرفه‌ها برای واردات کالاهای آمریکایی به محدوده یورو است که معادل سه میلیارد و ۵۰۰ میلیارد دلار در سال است.
ارزش فولاد وارداتی آمریکا از کشورهای مختلف به میلیون دلار
همزمان روبرتو آزویدو، مدیرکل سازمان تجارت جهانی گفته: «جنگ تجاری به نفع هیچ‌کس نیست.»
تنش در بازارهای سهام جهان طی روز جمعه و موضع‌گیری‌های تند مقام‌های اروپایی، پس از آن شکل گرفت که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا در شبکه اجتماعی توییتر از ورود به یک جنگ تجاری استفبال کرد و نوشت:«نبردهای تجاری خیلی هم خوبند.»
او روز پنجشنبه (اول مارس - ۱۰ اسفند) گفت به زودی بنا دارد با امضای دستوری تعرفه‌های واردات فلزات را برای فولاد ۲۵ درصد و برای آلومینیوم ۱۰ درصد بالا ببرد.
اتحادیه اروپا چه می‌گوید؟
مقام‌های اروپایی در نخستین واکنش‌ها به این اظهارات گفته‌اند در اقداماتی تلافی‌جویانه افزایش عوارض واردات محصولات کشاورزی، فولاد و دیگر اجناس آمریکایی را مد نظر قرار داده‌اند.
ژان کلود یونکر، رئیس کمیسیون اروپا روز جمعه وعده داد که در صورت عملی شدن اظهارات آقای ترامپ، اتحادیه اروپا پاسخی قاطع به آن بدهد.
آقای یونکر گفته: «ما دست روی دست نخواهیم گذاشت تا صنعت ما بر اثر این اقدامات ناعادلانه متضرر شود و هزاران فرصت شغلی به خطر بیفتد».
او که با یک شبکه تلویزیونی آلمانی مصاحبه می‌کرد گفت: «ما هم بروی موتورسیکلت‌های هارلی داویدسون آمریکا، ویسکی بربن و شلوار جین لیواز آنها عوارض جدید خواهیم گذاشت.»
در همین حال، برونو لا ماری، وزیر اقتصاد فرانسه هم گفته جنگ تجاری میان اروپا و آمریکا «برنده‌ای نخواهد داشت».
آقای لا ماری هم یک اقدام هماهنگ و مستحکم از سوی اتحادیه اروپا در برابر افزایش تعرفه‌ها از سوی آمریکا را وعده داده است.
آیا جنگ تجاری فایده ای هم دارد؟
اگر جنگ تجاری چیز خوبی بود و می‌شد راحت در آن برنده شد که باید بساط سازمان تجارت جهانی تا حالا برچیده شده بود. در حقیقت اکثر کشورهای جهان گفتگو و رایزنی را بهترین راه برای حل اختلافات تجاری خود می‌دانند و تلاش می‌کنند آنها را از طریق یک وضع یک مجموعه مقررات فی مابین، حل و فصل کنند. راه‌حل‌هایی که برای هر دو طرف قابل قبول و فایده تلقی شود.
با این حال، گویا آقای ترامپ خیال تن دادن به این سبک را ندارد. گفتمان تبلیغاتی او در دوران انتخابات هم دائما بر محور زیان آمریکا از محل تجارت با جهان استوار شده بود و او به کرات از غیرمنصفانه بودن ترازهای تجاری میان آمریکا و شرکای تجاری‌اش می‌گفت. حالا هم گویا می‌خواهد بر همان طبل بکوبد.
با وجود این بعید به نظر می‌رسد که پیامدهای این تصمیم خیلی به سود کارگران صنایع فولاد در پنسیلوانیا و ایندیانا شود؛ هر چند که دلواپسان آینده شغلی این کارگران، از اظهارات آقای ترامپ بسیار خرسند خواهند شد.
در خارج از اتحادیه اروپا هم کشورهایی چون مکزیک، کانادا، برزیل، ژاپن و چین هم از این تصمیم آقای ترامپ ناخوشنودند.
جاستین ترودو، نخست وزیر کانادا هم در اظهاراتی مشابه افزایش یک طرفه تعرفه های برای فلزات صادراتی به آمریکا را «غیرقابل قبول» خوانده و گفته اعضای دولت او در این باره با همتایان آمریکایی خود وارد بحث خواهند شد.
آقای ترودو همچنین گفته «اطمینان دارد که خواهد توانست از صنایع کشورش در این زمینه دفاع کند. »
وزیر خارجه چین، بزرگترین رقیب تجاری آمریکا، گفته: «اگر قرار شود کشورهای دیگر هم رویه آمریکا را در پیش بگیرند آن وقت بدون شک نظم تجارت جهانی دستخوش تغییر خواد شد و از چنین اقداماتی متاثر خواهد کرد.»
رئیس صندوق جهانی پول (ای‌ام‌اف) هم گفته تصمیم آمریکا نه تنها خارج از این کشور که بر اقتصاد خود ایالات‌متحده هم تاثیر منفی خواهد گذاشت.
دبیر فدراسیون فولاد و آهن ژاپن هم گفته این تصمیمات زنجیره‌ای منفی از اقدامات را در پی خواهد داشت که نه تنها فولاد و محصولات فلزی بلکه بقیه عرصه‌های اقتصادی و حتی امنیت ملی کشورها را هم متاثر خواهد کرد.
همزمان بسیاری از گروه های تجاری آمریکا هم از اظهارات آقای ترامپ اظهار نگرانی کرده‌اند؛ برای مثال، صنایع آبجوسازی که مانند بسیاری تولیدکنندگان نوشیدنی‌ها برای تهیه قوطی‌های خود محتاج واردات آلومینیوم هستند.
افزایش عوارض بر فولاد و آلومینیوم در عین حال که می‌تواند جبهه جدیدی از جنگ اقتصادی واشنگتن علیه پکن تلقی شود، می‌تواند به هم‌پیمانان اقتصادی آمریکا از جمله کانادا، مکزیک و ژاپن هم صدمه بزند.
در آمریکا ده‌ها شرکت، از خودروسازها گرفته تا شرکت‌های عمرانی، درباره از دست رفتن صدها هزار شغل هشدار داده‌اند.
طبق سرشماری سال ۲۰۱۵، فولادسازان آمریکایی حدود ۱۴۰ هزار کارگر داشتند در حالی که شرکت‌های استفاده‌کننده فولاد، از جمله آنها که به فولاد وارداتی وابسته اند، ۶.۵ میلیون آمریکایی را به کار گرفته‌اند.
دفعه قبل که آمریکا برای واردات فولاد تعرفه گذاشت، در سال ۲۰۰۲ و در دوره ریاست‌جمهوری جرج دبلیو بوش بود.
آقای بوش پسر البته کمتر از دو سال بعد و برای پرهیز از درگرفتن جنگ اقتصادی پرهزینه، این تعرفه‌ها را لغو کرد.
ایالات متحده بزرگترین واردکننده فولاد و آلومینیوم در جهان است و میزان وارداتش، چهار برابر صادرات این اقلام به خارج است.
آمریکا از بیش از ۱۰۰ کشور فولاد وارد می‌کند.
کانادا، اتحادیه اروپا و کره جنوبی بیشترین میزان صادرات فولاد به آمریکا را دارند.
بنابر اعلام وزارت بازرگانی آمریکا، در ژانویه امسال (۲۰۱۸) ارزش صادرات فولاد کانادا به آمریکا به حدود ۴۶۹ میلیون دلار رسید.