دقت و بررسی عملکرد شورای نگهبان در دوره‌های مختلف انتخابات در مجموع گواهِ رویکردی مبتنی بر قانون مداری و در جهت پاسداشت مردم سالاری دینی است؛ چه آنجا که در سال 88، بدعت خطرناک سران فتنه با لشکرکشی خیابانی، حرمت صندوق رأی را برای همیشه هدف قرار داده بود و چه در سال 92 و 96 که برخی با ادعاهایی واهی، انتخابات را مهندسی شده و مخدوش معرفی کردند.

واقعیت انکارناپذیر آن است که در دوره‌های مختلف، نامزدهای ریاست جمهوری ونمایندگی مجلس با همه سلایق سیاسی در مرحله تأیید صلاحیت از فیلتر شورای نگهبان عبور کرده و هیچ یک از جناح‌های اصلی کشور نمی‌تواند ادعا کند که تاکنون عِنان قوه مجریه و یا مقننه را به عنوان پیروز انتخابات در دست نداشته‌‌اند.

حال اگر فرد یا افرادی بر اثر آزموده شدن در گذر ایّام و مناصبی (که برای احراز آن یک یا چند بار تأیید صلاحیت شده‌‌اند) شرایط مندرج در قانون را برای تصدی همان پست در دوره‌های بعد از دست می‌دهند، شورای نگهبان را می‌بایست مقصّر فقدان صلاحیت خود جلوه دهند؟!

و سوال دیگر آن که:

چگونه افراطیون جریانات مختلف سیاسی (که به ظاهر هیچ اشتراکی با هم نداشته و ندارند و در تقابل با هم معنی می شوند) در زیر سوال بردن شورای نگهبان و عملکرد آن موضع مشترک و یکسان اتّخاذ می‌کنند؟

به نظر می‌رسد پاسخ منصفانه به دو پرسش فوق، محک مناسبی برای ارزیابی عملکرد شورای نگهبان خواهد بود.