مازندمجلس: الیاس حضرتی اظهار کرد: وقتی از مسائل فرهنگی، مسائل اقتصادی و موضوعاتی مثل ارز، رکود اقتصادی، سیاست خارجی، سیاست داخلی و حوزه‌هایی که مربوط به زندگی روزمره مردم یا آینده کشور است، صحبت می‌کنیم، مرکز ثقل و مقصر اصلی داستان مجلس است. در واقع مجلس هم می تواند حلال مشکلات باشد و هم می تواند با بی‌توجهی موجب انباشت مشکلات شود.
وی با بیان این‌که «راه اصلاح امور از مجلس می گذرد» افزود: بخشی از اشکال مجلس به مدیریت آن، بخشی به نمایندگان و بخش عمده آن به قانون انتخابات بر می‌گردد تا زمانی که نظارت استصوابی اعمال می‌شود، نیروهای دلسوز، قوی، شجاع، صاحب نظر و صاحب تحلیل وارد مجلس نمی‌شوند بلکه رده‌های پنجم، ششم وارد مجلس می شوند و در مقابل بهترین فرزندان این مرز و بوم که انقلابی هستند و سابقه مبارزه انقلابی دارند، باید در بیرون سرگردان بچرخند در حالی که انباشتی از این تجربه می توانست به مجلس  منتقل شود.
حضرتی ادامه داد: تا زمانی که قانون انتخابات و نوع مدیریت مجلس اصلاح نشود، شرایط همین خواهد بود. من با آقای دکتر لاریجانی در این زمینه اختلاف‌نظر دارم. این را به ایشان اعلام کردم و بازهم می گویم تا وقتی که مجلس به موضوعات روزمره و سطحی می پردازد، نمی تواند مشکلات مردم را حل کند.
این عضو فراکسیون امید یادآور شد: ما برای اینکه حمل ساطور، پنجه بوکس و چاقوی ضامن‌دار را ممنوع کنیم، ساعت‌های زیادی در مجلس وقت صرف کردیم و در سطر به سطر بودجه هم وقت زیادی گذاشتیم. به ویژه مواردی که قبلا قانون شده و حالا با یک تبصره در بودجه سالانه آن را تغییر می دهیم و انواع الحاقی‌های کارشناسی نشده را در بودجه می گنجانیم که اینها نه تنها هیچ ربطی به حل مشکلات مملکت ندارد بلکه گره‌ای بر مشکلات پیشین اضافه می کند.
نماینده مردم تهران در مجلس همچنین گفت: ما تلنباری از قانون ایجاد کرده‌ایم که باعث می شود مردمی که به آن ناوارد هستند پشت کوهی از قانون‌های ضد و نقیض گیر می کنند و معضل پیدا می کنند و کسانی که زرنگ هستند تریلی تریلی کارهایشان را از این میان عبور می دهند.
حضرتی با بیان اینکه تا زمانی که مدیریت، روش و رویه مجلس و نمایندگان اصلاح نشود، مجلس اثرگذار نخواهد بود، تصریح کرد: اگر مجلس بخواهد اثرگذار باشد پیشنهاد مشخص ما این است که حداکثر یک جلسه در هفته به قانون‌گذاری اختصاص یابد و مابقی آن برگزاری جلسات مشترک با قوه مجریه، قوه قضاییه، نهادهای تحت نظر رهبری و نهادهای نظامی باشد تا وضعیت اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی کشور مورد آسیب‌شناسی قرار گیرد، مشکلات احصاء شود و مجموعه توان مملکت برای حل این مشکلات جهت داده شوند. در این صورت است که مجلس در راس امور قرار می‌گیرد در غیر این صورت مشکلی حل نخواهد شد.