مازندمجلس: به گزارش نامه نیوز از یکسو روزنامه شرق و در سوی دیگر حزب اتحاد ملت به صورت گسترده و بی امان در حال دفاع از عملکرد محمدعلی نجفی هستند.این گروه اذعان دارند که نجفی در راه مبارزه با فساد و تخلفات مورد هجمه قرار گرفته و بحث و شایعات استعفای وی نیز از سوی جریاناتی است که سفره آنها از شهرداری برچیده شده است! اما در این میان کاملا واضح است که هیچ سوژه‌ای برای دفاع یا ارائه به عنوان عملکرد فنی و تخصصی نجفی در قامت شهردار ندارند و چنان در بحث خدمات رسانی ضعیف عمل کرده که حتی صدای برخی از اصلاح طلبان نظیر محمدرضا عارف را درآورده است. فرمول سیاسی کاری برای به حاشیه راندن و منحرف ساختن اذهان عمومی از واقعیت ناتوانی شهردار تهران، روشی است که حامیان وی به کار برده‌اند.
در روز های آغازینی که نجفی به صحن شورای شهر برای دفاع از خود شد عنوان کرد که ردای سیاست را از تن به در خواهد کرد:«بی‌تردید در صورت انتخاب بنده از همان روز اول جامه سیاسی از تن درمی‌آورم و جامه خدمت خواهم پوشید چرا که شهردار باید موضعی فراجناحی داشته باشد.» جملاتی که در مرداد ماه عنوان شد ولی هرگز رنگ واقعیت به خود نگرفت.
بسیج رسانه‌ای و سیاسی برای مرد 67 ساله بهشت نشین
شهردار 67 ساله تهران پس از بالا گرفتن نقدها به عملکردش و نداشتن برنامه‌ای مدون و مشخص برای اداره پایتخت 12 میلیون نفری، تمام روزنامه‌ها و نشریات سیاسی اصلاح طلب را به صف کرد تا از ضعف عملکردش دفاع کنند و خود نیز در مصاحبه‌ای بلند و بالا در ویژه نامه روزنامه شرق با تیتر« اما من ایستاده‌ام» از فشارها، مقاومت‌ها و نیروهای غیبی گفت که مانع از کارش شده اند.
نشریه ای در 160 صفحه تحت عنوان "ویژه نامه شهر و شورا" روزنامه اصلاح طلب شرق که تقریبا چنین حرکتی از سوی شرق بی سابقه بوده است. استفاده ابزاری از پروپاگاندای اصلاحات توسط شهردار تهران دقیقا برخلاف آن چیزی بود که از وی انتظار می‌رفت. عدم تحمل نقدپذیری و قبول خطاهای مدیریتی و اصرار برطرح‌هایی که شکست آن قبل از شروع کاملا مشخص است.
در یکی از موارد راهنمایی و رانندگی و فرمانداری تهران با طرح جدید ترافیک شهرداری مخالفت کرده و خواهان اصلاح آن شدند. دو ارگان تخصصی و فنی در امور شهری با وجود اصرارهای شهردار، طرح ترافیک نجفی را برخلاف عدالت و اجحاف در حق مردم ارزیابی کردند که منتج به آلودگی و ترافیک بیشتر نیز می‌شود.
نجفی در صحبت‌هایی در روزنامه شرق گفته است: «متاسفانه کارشکنی برخی نهادها که با شهردار شدن من مخالف بودند، ادامه دارد. » حال مشخص نیست کدام نهاد یا سازمان و حتی اشخاصی مخالف شهردار شدن نجفی هستند یا بودند که همچنان بر راهبرد خود اصرار می‌ورزند. وی در ادامه بازخاطر نشان کرده بود: «به اعتقاد من، شهرداری نهادی سیاسی نیست و باید تا جای ممکن از مسائل سیاسی به معنای روزمره و پیش‌پا افتاده دور و تبدیل به نهادی شود که مردم نسبت به آن احساس تعلق کنند.»
اختلافات درونی برای خداحافظی زودهنگام با نجفی
شهردار جدید تهران در حالی از عدم سیاسی کاری شهرداری دفاع می‌کند که بیشتر کسانی که از عملکرد وی انتقاد دارند خواهان ارائه گزارش کار وی در ماههای اخیر و در 100 روز نخست مدیریتش شده‌اند و نقدها جنبه تخصصی در حوزه مدیریت شهری داشته است. اما باید یادآور شد که دقیقا کسانی ساز ناسازگاری با شهرداری نجفی می‌زنند که در اردوگاه اصلاحات قرار دارند.
حزب کارگزاران یعنی روزنامه سازندگی وابسته به حزب کارگزاران سازندگی از اختلافات مابین نجفی و کارگزاران پرده برداشت و عنوان کرد از روز نخست نیز زعمای این حزب و اعضای شورای شهر کارگزارانی موافق شهردار شدن نجفی نبودند و محسن هاشمی در درجه اول و حسین مرعشی در رتبه دوم گزینه‌های این حزب بودند. ولی به خاطر اینکه مهدی چمران به شورا راه نیابد و یکدستی آن برهم نخورد، اجماع بر نجفی صورت می‌گیرد و مرعشی نیز از خیر شهردار شدن می‌گذرد. با وجود آنکه مرعشی در برخی از اظهارات اعلام کرده بود به اتاق فکر شهردار جدید تبدیل می‌شود و به وی کمک خواهد کرد، نجفی عنوان کرد نیاز به سخنگو نیست و مواضع عملی‌اش رو خودش اعلام می‌کند که تلویحا به تفسیر روزنامه سازندگی به معنی پشت کردن به خاستگاه خود بود.
هرچند در این گزاره روزنامه سازندگی باید با شک و تردید نگریست و در همین انتصابات نجفی برخی از اعضای حزب و حامیان آن در کیک بزرگ شهرداری به پست و مقام رسیده‌اند، ولی نمی‌توان اختلافات درون حزبی را کتمان کرد. در همین زمینه عملکرد ضعیف نجفی باعث شده تا جبهه مخالف وی در میان اصلاح طلبان با قدرت بیشتری دست به نقد وی بزنند و شورای عالی سیاست گذاری نیز به فکر جایگزینی برای نجفی افتاده است. جایگزینی که بتواند از پایگاه اجتماعی که به لیست امید در انتخابات شورای شهر تهران به صورت کامل رای داد همچنان حفظ شود و مانع از ریزش آرای اصلاح طلبان در تهران در آستانه انتخابات مهم مجلس در سال 1398 شود. اما هزینه حذف نجفی در این سناریو نباید بر دوش اصلاح طلبان بلکه بر دوش رقبای وی باید نوشته شود.
به نظر می رسد دیدار سیاسی مهرماه شهردار تهران و هیات رئیسه شورای عالی سیاستگذاری نیز تا حد زیادی اثرات خود را از دست داده است. نجفی در آن دیدار خواهان حمایت اصلاح طلبان از خود شده بود و به صورت تلویحی موفقیتش را موفقیت اصلاحات تفسیر کرده بود: «مصالح کشور و مصالح آینده اصلاحات در گرو کارآمدی مدیران اصلاح‌طلب است. ما در موقعیتی هستیم که باید در موضع گیری‌های خود به دنبال تقویت گفتمان اصلاحات، حفظ سرمایه اجتماعی و ترجیح منافع عمومی بر منافع گروهی باشیم.» این دیدار سیاسی نیز برخلاف ادعای شهردار برای خارج کردن ردای سیاست از تنش بود. با این وجود در عملکرد ضعیف شهردار در برف بهمن ماه، شدیدترین انتقادات از سوی رئیس شورای عالی سیاست گذاری نثار نجفی شده بود: «تاسف میخورم از اقدامات شهرداری که برای بارش متوسط برف، شهر به این وضع درآمده است.»
این ابراز تاسف‌ها و ندامت اقدامات شهردار تهران در زمان مشکلات تنها مختص محمدرضا عارف نبود و بسیاری از فعالین اصلاح طلب نیز مدیریت وی را در زمان بحران مورد تردید قرار دادند. مطرح شدن سناریوهای عبور از نجفی و جایگزین کردن گزینه کارآمدتر دقیقا در این زمان رقم خورده است. حال محمدعلی نجفی در شرایطی که توسط هم حزبی‌های خود مورد تردید قرار گرفته توپ را به زمین رقبای سیاسی خود انداخته و بار دیگر با متهم کردن نهادها و سازمان‌هایی که هیچ نامی از آنها نمی‌برد، به دنبال فرار رو به جلو و مظلوم نمایی است.
در این میان باید از اختلافات شدید میان حزب اتحاد ملت و کارگزاران پرده برداشت. اختلافاتی که حزب اتحاد ملت در بیانیه جید خود در دفاع از نجفی از گوشه‌ای از آن پرده برداشته است: « در این بین، جای تعجب و تأسف دارد که برخی جریان‌های سیاسی که از ابتدا هم مخالف انتخاب نجفی بودند، شاید به این خاطر که تصور می‌کردند باید سهمی از مناصب شهرداری را ببرند و نبرده‌اند، بسیار زودتر از آنچه تصور می­شد می­‌خواهند پشت شهردار و شورای منتخب مردم را خالی کنند.» اشاره مستقیم این بخش از بیانیه، حزب کارگزاران را هدف قرار داده است که این روزها با استعفای نجفی از این حزب اختلافات عمق بیشتری پیدا کرده است.