مازندمجلس: عماد افروغ جامعه شناس و استاد دانشگاه در گفت و گو با شفقنا به نحوه اداره کشور، لابی های زیگزاگی، وکیل الدوله ها، ابوالمشاغل و هشدار نسب به خطر پیدایش پوپولویسم انتقاد كرده است. 
به گزارش نامه نيوز، اهم نظرات افروغ به شرح زير است: 
* کشور و جامعه نباید به راحتی از  ابوالمشاغل یا چند شغله‌های خود عبور کند و نسبت به آن بی تفاوت باشد.
*این مجلس (مجلس هفتم) آن مجلسی که من تصورش را داشتم نیست. لابی‌ها قابل تحمل نبود. تصور نمی کردم در یک مجلس متناسب با شأن انقلاب اسلامی این اندازه لابی‌های زیگزاگی اتفاق بیفتد. ما در ۲ سال اول نمایندگی‌مان تجربه خوبی داشتیم. یک مجلس اصولگرا نه به معنای جریان اصولگرایی بلکه به معنای متوجه اصول بودن را داشتیم. یکباره با آمدن رییس جمهور بعدی همه چیز عوض شد. یعنی این مجلسِ منتقدِ فعالِ ناظر، تبدیل به مجلس توجیه گر منفعل شد که در آن موقع برای آن اصطلاح دولتگرایی پارلمانی را به کار بردم، یعنی همان دولت را در پارلمان یا به عبارتی مانور وکیل الدوله‌ها را دیدم و به این نتیجه رسیدم که اینجا جای من نیست.
*به مناسبت ۱۴ خرداد مقایسه‌ای بین مقام معظم رهبری و امام خمینی(ره) انجام دادم که واکنش‌های بسیاری را در پی داشت. 
* مطمئن بودم با اعلام کاندیداتوری برایم هیچ آبرویی باقی نمی گذارند. بنده همواره به نقد به ویژه نقد درون گفتمانی باور داشته و در این زمینه نیز آثاری را به چاپ رسانده‌ام، اما همیشه گفته ام که بین هتاکی و نقد تفاوت وجود دارد.
*شاید درک منبسط از جمهوری اسلامی که بعد از استقرار نظام جمهوری اسلامی در ایران اتفاق افتاد همان ابتدا وجود نداشت. ... امام با برگزاری رفراندوم می‌خواست به ما بگوید که جمهوری اسلامی تعریف نوینی از مشروعیت و حاوی دو مؤلفه حقانیت و مقبولیت است.
*قرائتی متحجر و بسته از اسلام  بعضاً مانور داده است که نشان می‌دهد انقلاب اسلامی، ریشه‌های تاریخی و فلسفی و اندیشه‌های امام را نفهمیده است.
*غفلت از نگاه مردم، نیاز مردم، انتظارات و عرصه مدنی، همه غفلت از جمهوریت و به تفسیر عمیق تر، اسلامیت است.
*در جامعه اسلامی به جای اینکه حکمرانان خادم مردم باشند،مردم خادم حکمرانان شده اند و سفره‌ای پهن شده و هر کس در این سفره تا جایی که دستش می‌رسد لقمه‌ای برمی‌دارد. یکی لقمه فرهنگی برمی‌دارد و دیگری لقمه سیاسی و دیگری اقتصادی و نتیجه این می‌شود که در جامعه هر اتفاقی رخ می‌دهد؛ در حالی که در جامعه اسلامی همه چیز باید شفاف و به مثابه یک ویترین باشد که همه بتوانند بر عملکرد مسوولین نظارت کنند. به عبارت دیگر هیچ چیزی به غیر از مسائل امنیتی تعریف شده، جنبه امنیتی پیدا نکند.درحالی که الان مسایل فرهنگی ما هم امنیتی شده است! *کمتر دیدیم قوه قضاییه به کل‌ها گیر دهد بیشتر سراغ جزء ها می‌رود. می‌گویند اجتماع نقیضین محال است، در حالی که ما در این کشور انواع و اقسام اجتماع نقیضین ها را داریم. حرف یک چیز است و عمل چیز دیگر.
*امام می‌فرمایند که حفظ حکومت از اوجب واجبات است اما عده‌ای از این سخن امام تفسیر ماکیاولیستی می‌کنند و می‌گویند برای حفظ این حکومت باید هر کاری کرد، درحالی که این تفسیر درستی نیست. اتفاقا یکی از دلایل توجیه حفظ حکومت، آن اهداف اصلی است که جمهوری اسلامی به مثابه یک ابزار باید در آن جهت حرکت کند یعنی چون قرار است که ابزاری برای تحقق اهداف متعالی بشری باشد باید آن را حفظ کنیم که خیلی هم خوب است، یعنی بار اصلی معنایش را از اهدف غایی می‌گیرد نه از خودش. 
*وقتی قرار نیست به نقدها توجه شود ناقد برای چه نقد کند؟ اگر قرار است با نقدهایم ابزار توجیه و دک و پُز عده‌ای شوم،ترجیح می‌دهم که سکوت اختیار کنم و با سکوتم فریاد بزنم. بنابراین فاصله گیری‌هایی اتفاق افتاده که بخشی از این فاصله گیری‌ها به ضرس قاطع به مانور درک‌های خاصی از اسلام باز می‌گردد. 
* خطر پیدایش یک پوپولیسم را به دلیل بی توجهی دولت فعلی به عدالت اجتماعی و شکاف های طبقاتی و درآمدی گوشزد می‌کنم. 
* معمولا رفتار سیاسی  بسیاری از  ایرانیان کنش و واکنش است. در واکنش به چیزی عقلانی است و در گرایش به چیز دیگری الزاما عقلانی نیست؛ یعنی وقتی می‌خواهند از کسی فرار کنند عقلانی فرار می‌کنند اما وقتی می‌خواهند به سمت چیزی بروند عقلانیت‌شان فراموش می‌شود. 
* ساختار اقتصادی جامعه ما ناظر به رابطه قدرت ثروت بود که بعد از انقلاب به قدرت منزلت تسری پیدا کرد؛ زور  و زر بود به زور و تزویر هم آغشته شد.
*اگر فرمان رهبر شرعی است، نظارت مردم هم شرعی است.
*چرا روی اعتراض مردم در ۸۸ اسم انقلاب مخملی گذاشتید؟ ... اگر آن رییس دولت نبود این واکنش‌ها هم نبود؛ آن یکه تازی‌ها و ترامپ بازی‌ها باعث اتفاقات بعدی شد. ... به نظر من شکاف‌ها از قبل شکل گرفته بود و سال ۸۸ سرباز کرد. ... سال ۸۸، با شخصی مرتبط با بیت رهبری تماس گرفتم و به ایشان گفتم که احتمال شورش بسیار بالاست، اما اگر شورش اتفاق افتاد، خویشنداری کنید، حتی الامکان کتک بخورید و کتک نزنید.
*انبساط باید در مجلس خبرگان صورت بگیرد. نگران هستم آنقدر انبساط صورت نگیرد که در نهایت انقباض مطلقی حاکم شود. ... چرا در مجلس خبرگان ما موضوع شناس حضور ندارد و آن را به فقها تقلیل دادند؟