مازندمجلس: خسرو سلجوقی با بیان اینکه در حال حاضر مشکل اصلی پیام‌رسان‌های داخلی پول نیست، اظهار کرد: در کشور ما برای حل هر مشکلی از همان ابتدا می‌خواهیم پول بدهیم. در حالی که اصلی‌ترین مشکل پیام‌رسان‌های داخلی افزایش و حفظ اعتماد است و این اعتماد در چند بخش مطرح می‌شود. یک بخش اعتماد سرمایه‌گذاری است. با تزریق پول این اعتماد ایجاد نمی‌شود و اگر این اعتماد ایجاد شود، مردم سرمایه‌گذاری خواهند کرد.
 عضو هیات عامل سازمان فناوری اطلاعات با بیان اینکه اگر اعتماد وجود نداشته باشد، سرمایه‌گذاری اتفاق نمی‌افتد، افزود: آنگاه ما مجبوریم دولت را برای سرمایه‌گذاری انتخاب کنیم و این مفهوم پیام‌رسان را زیر سوال می‌برد. اگر امنیت وجود داشته باشد، چرا صداوسیما باید بخواهد سرمایه‌گذاری کند؟ بخش خصوصی وارد می‌شود. بنابراین حمایت مالی اصلا تاثیرگذار نیست، زیرا موضوع اصلی که نداشتن پول نیست، سرجایش مانده است. اگر موضوع اصلی مالی بود، بخش حاکمیتی می‌توانست سرمایه‌گذاری کند.
او با بیان اینکه اگر اعتماد وجود نداشته باشد، سرمایه‌گذاری اتفاق نمی‌افتد، تصریح کرد: آنگاه ما مجبوریم دولت را برای سرمایه‌گذاری انتخاب کنیم و این مفهوم پیام‌رسان را زیر سؤال می‌برد. اگر امنیت وجود داشته باشد، چرا صداوسیما باید بخواهد سرمایه‌گذاری کند؟ چرا فلان نهاد و ارگان بخواهد سرمایه‌گذاری کند؟ از همین‌جا بی‌اعتمادی شروع می‌شود؛ با وجود اعتماد، بخش خصوصی وارد می‌شود، بنابراین حمایت مالی اصلاً تأثیرگذار نیست، زیرا موضوع اصلی نداشتن پول نیست، اگر موضوع اصلی مالی بود، بخش حاکمیتی می‌توانست سرمایه‌گذاری کند.
عضو هیات عامل سازمان فناوری اطلاعات اعتماد کاربر را بخش دیگری از این اعتمادسازی دانست و افزود: اگر شما بهترین پیام‌رسان را هم داشته باشید و کسی نخواهد استفاده کند، کافی نیست. بنابراین اعتماد کاربر باید به نحوی جلب شود که از پیام‌رسان استفاده کند. جلب این اعتماد نیز روش‌های مختلف دارد. یک بخش به مقوله فنی برمی‌گردد. کافی است سراغ یک پیام‌رسان داخلی بروید و ببینید چند خدمت می‌دهد و آیا با پیام‌رسان‌های خارجی قابل مقایسه است؟ پشتیبانی از کاربران هم موضوع دیگر است اما از آنجا که این پیام‌رسان‌ها هنوز به تعداد بالایی کاربر نرسیدند، نمی‌توان این موضوع را در نظر گرفت و ممکن است بخش عمده‌ای از پیام‌رسان‌ها این قابلیت را داشته باشند.
رفتارهای خوبی با فضای مجازی نشده است
سلجوقی ادامه داد: بخش دیگر این است که مردم اعتماد ندارند و اتفاقی که می‌افتد پایدار است. اطلاعات امنیتی هم سر جای خودش است. این‌که برخی نگرانی دارند واحدهای نظارتی و امنیتی اطلاعاتشان را بگیرند و علیه خودشان استفاده کنند. همین نگاه‌ها مانع است. در کشور ما قوه قضاییه و بخش‌های امنیتی رفتارهای خوبی با فضای مجازی نداشتند، برای مثال ما در وبلاگ‌نویسی جزو چند کشور اول مطرح در دنیا بودیم، اما برخوردهای نامناسب موجب شد این اعتماد از بین برود. اکنون این اعتماد باید برگردد که کار دولت هم نیست و یک کار چند نهادی است.
وی با اشاره به مصوبه شورای عالی فضای مجازی درباره پیام‌رسان‌ها بیان کرد: در این مصوبه به معاون اول قوه قضاییه، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، سازمان صداوسیما و بانک مرکزی اشاره شده است. یکی از اقداماتی که قوه قضاییه می‌تواند انجام دهد این است که بخشنامه صادر کند هیچ قاضی اجازه بستن موقت و غیرموقت شبکه‌های اجتماعی را ندارد، مگر این‌که در دادگاه اثبات شد تخلفی صورت گرفته و حکم محکومیتش صادر شده و رئیس قوه قضاییه آن را تأیید کند، یعنی باید چند مرحله طی شود. چنین مصوبه‌ای اعتماد زیادی ایجاد می‌کند. همانند رفتار با یک اعدامی است که در خصوص احکام اعدام نیاز به تأیید رییس قوه وجود دارد.
عضو هیات عامل سازمان فناوری اطلاعات مسدود کردن شبکه‌های اجتماعی را در حکم اعدام آنها دانست و گفت: در بند شش مصوبه شورای عالی فضای مجازی نوشته شده قوه قضاییه موظف است به منظور صیانت از حقوق شهروندی، حریم خصوصی، امنیت عمومی، اعتمادسازی، آیین‌نامه‌ای را در راستای حمایت حقوقی از تداوم کسب‌وکار و فعالیت پیام‌رسان‌های اجتماعی داخلی و بازبینی مصادیق محتوای مجرمانه ظرف مدت یک ماه تدوین و به شورا ارائه کند. تاریخ این مصوبه ۲۱ مرداد سال جاری است. اکنون قوه قضاییه باید بگوید در این زمینه چه کار کرده است. همین‌طور سایر دستگاه‌ها و نهادها پاسخگوی اقدامات مصوبه ۲۱ مردادماه باشند که باید ظرف مدت یک ماه اقدام می‌کردند.