مازندمجلس: روزنامه شرق در ادامه نوشت: در سرمقاله روز پنجشنبه ٢٨ دی ١٣٩٦ مقاله‌ای به قلم صادق زیباکلام، فعال سیاسی اصلاح‌طلب منتشر شد که در آن، به گزارش ٥٠٠صفحه‌ای محمدعلی نجفی، شهردار تهران درباره عملکرد مدیریت شهری در ١٢ سال گذشته پرداخته شده است. اما این مرقومه پر از ادعاها و سوگیری‌های غیرمنصفانه علیه محمدباقر قالیباف، عضو مجمع تشخیص مصلحت و شهردار سابق تهران است که لازم به پاسخ‌گویی است. لازم به یادآوری است، آنچه تحت عنوان گزارش ٥٠٠‌ صحفه‌ای شهردار کنونی علیه مدیریت سابق در صحن شورا ارائه شد، پر از اغلاط و آمارسازی‌های ناثواب و همچنین ادعاهای کذب است که برخی از اعضای شورای شهر سابق و معاونان سابق شهرداری به تعدادی از اتهامات پاسخ داده‌اند. به اذعان کارشناسان این گزارش یک سیاه‌نمایی کینه‌توزانه نسبت به عملکرد مدیریت جهادی است که حتی برای خالی‌نبودن عریضه و واقعی نمایش‌دادن گزارش، شهردار محترم به تعداد اندکی از صدها ابرپروژه و طرح‌هایی که در مجامع بین‌المللی نیز مورد تمجید قرار گرفته‌اند، اشاره نکرده است.
آقای زیباکلام عنوان کرده‌اند شهرداری تهران سال‌هاست که ورشکسته است. آیا یک بنگاه یا سازمان ورشکسته می‌تواند در یک دهه شهر تهران را متحول کند و در هر ماه یک پروژه بزرگ مانند پل طبیعت، برج میلاد، ایستگاه‌های جدید مترو، خطوط بی‌آرتی، دریاچه شهدای خلیج‌فارس، تکمیل شبکه بزرگراهی، ٢٢٠٠ بوستان، پارک بزرگ ولایت، نهج‌البلاغه، یاس و... ایجاد کند. زمانی که شهردار وقت تهران به‌عنوان هشتمین شهردار برتر جهان انتخاب شد، آیا جهان به یک ورشکسته جایزده داد؟ قرار‌گرفتن تهران در میان ١٠ شهر برتر دنیا در سال ٢٠١١ توسط سازمان ملل و چند انجمن تخصصی بین‌المللی و اعطای لوح برترین تجارب شهری توسط قائم‌مقام سازمان ملل در سال ٢٠١٣ به شهردار تهران در ناپل ایتالیا، نشان از ورشکستگی شهرداری داشت؟ نویسنده با استناد به گزارش شهردار تهران بازهم بر عدد بدهی ٥٢‌هزار میلیاردی شهرداری پافشاری می‌کند؛ بدون آنکه این ادعا با سند اثبات شده باشد و مبنای دستیابی به آن مشخص باشد. درحالی‌که براساس گزارش حسابرسی در پایان دوران شهردار سابق بدهی شهرداری مجموعا ١٦هزارمیلیارد بوده، مدیریت جدید با احتساب طرح‌های نیمه‌تمام و پرونده‌هایی که در محاکم قضائی وجود دارد، این رقم را سه برابر کرده است. چرا آقای زیباکلام و همکاران او در سال‌های اخیر چشمان خود را بسته و این‌همه دستاورد را در تهران نمی‌بینند. شهردار سابق طول خطوط مترو را از ٧٥ کیلومتر به ٣٢٠ کیلومتر رسانده که هزینه بهره‌برداری از هر کیلومتر بین ٢٠٠ تا ٢٥٠ میلیارد تومان است. یعنی برای احداث ٢٠٠ کیلومتر حداقل ٤٠ هزار میلیارد تومان هزینه شده است. هزینه بهره‌برداری از هر ایستگاه مترو بین ٤٠٠ تا ٥٠٠ میلیارد تومان است. 
اگر این اعداد و ارقام جمع زده شوند، به‌خوبی مشخص می‌شود بودجه تهران در ١٢ سال گذشته در کجاها صرف می‌شده که اینک شاهد تهرانی جدید هستیم. پاسخگویی به هر یک از آمارسازی‌های گزارش ٥٠٠‌صفحه‌ای شهردار وقت به‌راحتی با توجه به دستاوردهای مدیریت جهادی‌ شدنی است اما در این بخش از جوابیه لازم است به نکات مهمی اشاره شود. محمدعلی نجفی ٦ سال در شورای سوم شهر تهران حضور داشته و با رأی اعضای اصلاح‌طلب بود که محمدباقر قالیباف به‌عنوان شهردار برگزیده شد. در این مدت شهردار کنونی تهران آیا شاهد حجم تخلفات نبودند که هیچ گزارشی از تذکر نجفی به شهردار وقت موجود نیست! چگونه می‌تواند مدعی این حجم از تخلفات و به اصطلاح ویرانه‌بودن تهران باشد ولی در سال‌های حضور در شورا تذکری نداد یا سؤالی از شهردار وقت نپرسید؟ بهتر نیست آقای زیباکلام به این تناقضات بیندیشند؟ در‌حالی‌که در تمامی گزارش‌های شهردار وقت از ٦٨ هزار کارمند شهرداری سخن به میان می‌آید، چگونه جناب آقای زیباکلام این عدد را رند کرده و به ٧٠ هزار نفر رسانده  و مدعی است قالیباف ٣٥ هزار کارمند شهرداری تهران را در سال ٨٤ به ٧٠ هزار نفر رسانده است؟ آیا جناب ایشان اطلاع دارند بیش از ٣٠ هزار نفر به‌صورت ٢٤ساعته در زیر‌زمین تهران برای تکمیل خطوط مترو و احداث تونل‌ها در سال‌های اخیر مشغول به کار بوده‌اند؟ آیا احداث ابرپروژه‌هایی مانند شهر آفتاب، باغ کتاب و صدها فرهنگسرا و سرای محله بدون وجود نیروی انسانی می‌توانستند سروسامان بگیرند؟ باید چندبرابر‌شدن حجم خدمات‌رسانی و توسعه و پیشرفت شهر تهران را متناسب با نیروی انسانی شهرداری در نظر گرفت.
سال ٨٤ تهران کجا قرار داشت و اینک کجا قرار دارد؟ نجومی‌سازی و ویرانه اعلام‌کردن پایتخت کشور توسط نویسنده سرمقاله «شرق» برای زیر‌سؤال‌بردن کارنامه درخشان مدیری است که «جک استرو» به تمجید از دستاوردهای او پرداخته بود. او در بخشی از یادداشت خود در ایندیپندنت پس از سفر سال ٢٠١٤ به تهران نوشته بود: «اوایل هفته گذشته هنگامی که پس از ٩ سال همراه هیئت نمایندگی پارلمانی انگلیس از فرودگاه امام خمینی به هتل خود در مرکز تهران می‌رفتم، زیرساخت‌های این شهر، اتوبان‌ها و خطوط جدید مترو که در دست ساخت بود من را شگفت‌زده کرد. باوجود تحریم‌ها، تهران این روزها بیشتر شبیه به مادرید و آتن به نظر می‌رسد تا مثلا بمبئی و قاهره». در آخر باید به آقای زیباکلام یادآور شد که با توهین به رأی‌دهندگان نمی‌توان برای شهردار کنونی تهران کارنامه تراشید. او مدعی است که پشت‌کردن مردم به صندوق‌های رأی باعث حضور قالیباف در شهرداری شد! آنچه باعث انتخابات کم‌رمق سال ٨٢ شد عملکرد شورای کاملا اصلاح‌طلب اول و شهرداران اصلاح‌طلب بود که شهر را تعطیل و به بازی‌های سیاسی مشغول بودند. شورایی که منحل شد و تهران در سه سال ٣ شهردار را بر خود دید.
قالیباف علاوه بر شورای دوم، منتخب شورای سوم و چهارم نیز بود که از قضا دوستان اصلاح‌طلب چون دکتر نجفی نیز در شورای سوم به وی رأی داده بودند. به‌هر‌حال عملکرد قالیباف و دستاوردهایش پیش‌روی شهروندان تهرانی قرار دارد و آینه تمام‌نما از یک عملگرایی مبتنی بر مدیریت جهادی است. این عملکرد بدون شک در آینده نزدیکی با کارنامه خالی شهردار کنونی مقایسه خواهد شد و چنین مقایسه‌ای کابوس روزهای حساس اصلاح‌طلبان خواهد بود. سیاه‌نمایی و نجومی‌سازی تنها برای کوتاه‌مدت جوابگو خواهد بود اما در میان‌مدت و درازمدت شهروندان پایتخت به‌دنبال پاسخگویی مدیران جدید شهری نسبت به برنامه‌ها و وعده‌های انتخاباتی‌شان خواهند بود.
*دفتر محمدباقر قالیباف، شهردار سابق تهران