لیلا شریف: هنوز چند ماهي از انتخابات 96نگذشته بود كه سياسيون براي برپا داشتن خيمه انتخاباتي ديگر كمر همت بستند. هر چندبرخي به افقي دورتر يعني انتخابات 1400 خيره شده و زبان به تحليل گشودند اما درمقابل هستند افرادي كه با نگاه به روزهاي نزديك تقويم سياسي، شيوه جاي گيري مهره‌هايشاندر صندلي های سبز مجلس را در دستور كار خود قرار داده اند.
بدون شک چپ نشينان اردوگاه سياست كه از سال 92،توانسته‌اند پيروزي در انتخابات ریاست جمهوری و تا حدودی مجلس دهم را به نام خودسند بزنند، قصد ندارند به راحتی بازی را به رقیب اصولگرای خود واگذار کنند. ازهمین رو است که با قطعیت می‌توان گفت که اصلاح طلبان، انتخابات آتی را با ويژهبرنامه هايي پيگيري خواهند كرد.
مجلس، نزدیک ترین هدف انتخاباتی اصلاح طلبان است. مجلس دهم پس ازپیروزی روحانی در دور اول، محک خوبی برای سنجش قدرت اصلاح طلبان شد و مردم تهران30 صندلی سبز را پس از سال ها از اصولگرایان گرفته و تقدیم اصلاح طلبان کردند،تا اهالی امید با سرلیستی محمدرضا عارف جواز حضور در خانهملت را دریافت کنند.
اما شیرینی این پیروزی در مجلس چندان دوامنیاورد، کم رمق شدن لیست امید در مجلس،جدایی یاران امید و فعال نبودن عارف عواملیبودند که دست به دست هم دادند تا کارنامه فعالیت دو ساله فراکسیون امید باانتقاداتی همراه شود. این انتقادات تا جایی پیش رفت که این روزها، زمزمه‌هایی ازتغییر استراتژی اصلاح طلبان برای مجلس یازدهم به گوش می رسد.
عبور از عارف و چراغ سبز به جهانگیری
«بهترین سرلیست برایانتخابات سال 98 مجلس شورای اسلامی آقای جهانگیری خواهد بود.آقای جهانگیری باتوجه به موقعیتی که در دولت دوم آقای روحانی نسبت به دولت اول دارد و از سوی دیگرجزء یکی از کاندیداهای جدی اصلاح‌طلبان برای انتخابات 1400خواهد بود، بهتر است ازسکوی مجلس وارد حریم ریاست‌جمهوری شود.» این پیشنهاد زمانی جایگاه خاص در تحلیل‌هابه خود می‌گیرد که بدانیم عبدالله ناصری مشاور ارشد رئیس دولت اصلاحات و عضو بنیاد بارانآن را بیان کرده است.
در واقع پس از انتقادهاییکه به عملکرد عارف در مدت فعالیت به عنوان رئیس فراکسیون امید وارد شده است، دوراز ذهن نیست که اصلاح طلبان چهره جدیدی را وارد انتخابات مجلس کنند و با خودشانبگویند«چه کسی بهتر از جهانگیری». فردی که هم پرونده سیاسی خوبی را از خود به جایگذاشته است و هم در مناظره های انتخاباتی چنان درخور ظاهر شد که برخی او را لایقریاست جمهوری معرفی کردند.
دوگانهلاریجانی-جهانگیری؛راهی برای به حاشیه راندن تندروها
و اما لاریجانی، مردپارلمانی که با تکیه چندین دوره‌ایش بر صندلی ریاست مجلس، ثابت کرده است، چینشمهره‌های مجلس بدون توجه به نقش او امکان پذیر نیست.
همین نقش اول لاریجانی درمجلس و نگاه مثبت اصلاح طلبان به فیلسوف سیاستمدار، این احتمال را پر رنگ می‌کندکه اصلاح طلبان برای قدم گذاشتن در وادی انتخابات مجلس، از ظرفیت های لاریجانیغافل نخواهند شد. حرکت جهانگیری در کنار علی لاریجانی که این روزها با مشی اعتدالیخود حضور تندروهای اصولگرا را کم و کمتر کرده است، می‌تواند استراتژی جدیدی برای فعالیت‌اصلاح طلبان در مجلس باشد.
اصلاح طلبان که مدت‌هاستاز هم نشینی با لاریجانی بهره برده‌اند، از این تعامل در مجلس نیز استقبال خواهندکرد. در واقع شکل گیری دو گانه‌ای به نام جهانگیری-لاریجانی مسیر مجلس را برایاصلاح طلبان هموارتر خواهد کرد،چه آنکه شم پارلمانی لاریجانی در کنار تجربهاقتصادی و سیاسی می‌تواند دریچه جدیدی را برای اصلاح طلبان و اصولگرایان اعتدالیبگشاید.
اما در سوی دیگر کارزارسیاست، نباید فراموش کرد که تلاش برای تلاقی جهانگیری و لاریجانی به ذائقهتندروهای اصولگرایی خوش نخواهد آمد، چه آنکه هم تیم شدن این دو چهره اصلاحطلب-اعتدالی ثمری جز حاشیه نشینی گعده‌هایی همچون جمنا و جبهه پایداری با خود بههمراه نخواهد آورد.
به عبارت دیگر باید گفتکه جهانگیری می‌تواند همچون برگ برنده‌ای برای اصلاح طلبان در انتخابات 98 نقش آفرینیکند.بازیگری که علاوه بر سرلیست شدن، از چنان توان سیاسی برخوردار است که می‌تواندبا ایجاد دوگانه خود و لاریجانی، دست تندروهای اصولگرا را از مجلس کوتاه و نقاطاشتراک اصلاح طلبان با علی آقای لاریجانی را پر رنگ تر کند.