سعید امیدقائمی، مدیر مالی شرکت ذوب آهن اصفهان در گفتوگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا به تشریح وضعیت مالی این شرکت پرداخت و از سود عملیاتی این شرکت در شش ماه نخست امسال خبر داد.
مشروح این گفتوگو به شرح زیر است:
لطفا برای ورود به بحث وضعیت مالی ذوبآهن را تشریح کنید. اعم از اینکه قبلا چگونه بود و الان به کجا رسیده و چشم انداز آینده شما چیست؟
در سال 94 نتیجه عملیات ذوبآهن 1100 میلیارد تومان زیان بود. در واقع مامشمول ماده 141 شدیم یعنی زیان انباشته ما بیش از نصف سرمایه شرکت شد. متاسفانه به علت سیاسی کاری آن زمان در بخش فروش و شرایط کسب و کار، قیمت فروش تا زیر 1100 تومان سقوط کرد.
ما برای بهبود وضعیت مالی شروع به مدیریت هزینهها کردیم. ضمن آن که با تغییر مدیریت و آمدن مهندس صادقی کلیه اموری که خود ذوبآهن میتوانست آنها را انجام دهد، از پیمانکاران گرفته شد.
نکته دیگر آنکه کوره شماره یک تعطیل شد زیرا همین میزان تولید را میتوان با کوره شماره 2 و 3 انجام داد. حتی الان که بازار چدن خوب شده، باز توانایی آن را داریم که با همین دو کوره نیاز بازار را تامین کنیم. حتی اگر مواد اولیه مرغوب داشته باشیم میتوانیم با همین دو کوره، بالای سه میلیون تن تولید چدن داشته باشیم.
یکسری پروژهها از قبیل بیمبلنک و گوگرد زدایی و PCI که برای تولید محصولات جدید مانند ریل نیاز است، الان آماده بهرهبرداری است. این قبیل پروژهها باعث کاهش هزینههای ذوبآهن شده است. از طرف دیگر با تاسیس شرکت پویش بازرگان و مالکیت 40 درصد سهام آن، ذوب آهن سعی کرد مدیریت بازار را در دست بگیرد. ضمن این که افزایش قیمت جهانی محصولات فولادی و تلاش برای صادرات موجب شد که قیمت ِ زیر 1100 را به بالای 2000 تومان رساندیم.
یکی از هزینههای سربار، انباشت نیروی انسانی در ذوب آهن است. این مشکل یک شبه حل نمیشود، چه برنامهای برای آن در نظر گرفتهاید؟
ذوب آهن یک شرکت زنده است و حتی اگر طرح توسعه نداشته باشد، تعمیرات بلندمدت و پرهزینهای دارد. ما در قالب معاونت پشتیبانی و ساخت، قسمتهای مختلف کارخانه که نیاز به پشتیبانی دارند را پوشش میدهیم و در گام بعدی پروژههای بیرونی را تحویل خواهیم گرفت از قبیل ساختمانی، جادهسازی و پلسازی. در واقع ذوب آهن اصفهان تبدیل به پیمانکار میشود مثلا شرکت پویش درمان، بیمارستان ذوب آهن را مستقل کرد و اکنون هزینه و درآمد آن سر به سر است.
برای سایر شرکتها نیز همین سیاست را دنبال میکنیم و قرار است شرکت تارا بگین که در زمان تحویل زیانآور بود را به سود دهی رساندیم و امسال قرار است وارد فرابورس شود. بنا بر این پاسخ شرکت به این سؤال شما، ایجادظرفیتهای جدید و افزایش ظرفیتهای موجود میباشد.
با توجه به اصلاحات ساختاری مدیریت منابع مالی که در چند ماه اخیر صورت گرفته چه چشماندازی برای آینده سهامداران پیشبینی میکنید؟
مسیری که ما طی 18 ماه گذشته طی کردیم سبب شد زیان 1100 میلیارد تومانی را در 6 ماهه اول سال 96 به عدد 118 میلیارد رساندیم به طوری که زیان انباشته ما الان 60 درصد سرمایه است و عملا در شش ماه نخست امسال سود عملیاتی داشتیم.
هیچ شرکتی وجود ندارد که در این مدت 90 درصد زیان را پوشش داده باشد. مضافاً اینکه به احتمال زیاد تا پایان امسال، ما سود خالص خواهیم داشت اما متاسفانه هزینههای مالی زیادی داریم که ناشی از سه هزار میلیارد تومان تسهیلاتی است که بعضاً با بهرههای 28 و حتی جرایم 34 درصدی در سنوات قبل اخذ شده است. هر چند طی سال جاری با تلاشهای صورت گرفته متوسط نرخ هزینهها بسیار کاهش یافته است.
البته امروز بخش عمده را مدیریت کردیم و آن را به 18 درصد رساندیم و توانستیم با مصوبهای که از کارگروه تسهیل موانع تولید گرفتیم، برای تسویه حساب تسهیلات یک سال تنفس بگیریم و طی پنج سال پرداخت کنیم. امروز برنامه ریزی لازم جهت بازپرداخت اقساط وامها در سال 97 صورت گرفته و انشاالله هیچ مشکلی در بازپرداخت آن وجود ندارد. هر چند اگر محدودیتهای بینالمللی نبود میتوانستیم از تسهیلات مالی خارجی بهره ببریم که برای ما بسیار به صرفه بود.
برای اصلاح ساختار ترازنامه، ما یک مصوبه از هیات وزیران برای تهاتر 760 میلیارد تومان بدهی به سازمانهای دولتی در مقابل طلب تامین اجتماعی گرفتیم که تا الان 409 میلیارد تومان آن از محل بدهیهای مالیاتی انجام شده است.
در حال حاضر هیچ بدهی مالیاتی نداریم. ضمن آنکه به دنبال افزایش سرمایه هستیم. پیش فرض این است که بقیه 44 درصد سهامدار ما حق تقدم خود را برای افزایش سرمایه واریز کنند و اگر قیمت سهام زیر قیمت ریسک باشد این رغبت را از دست خواهند داد. پس باید اول قیمت سهام را بالای صد تومان برسانیم که الان 95 تومان است که اگر به صد برسیم پیش بینی می شود در بازار تا 115 میرسد. ما بلافاصله افزایش سرمایه خواهیم داد و 300 میلیارد تومان نقدینگی وارد مجموعه خواهد شد که به سمت تقویت تولید خواهد رفت. ما برنامهای برای دو افزایش سرمایه داریم یکی از محل آورده سهامداران و دیگری از محل تجدید ارزیابی داراییهاست.