مازندمجلس: محمدحسین شریعتمدار:  این روزها که برخی شهرهای کشور درگیر تجمعات و شلوغی های ضددولتی شده است، هرکسی از زاویه سیاسی چپ و راست به آن نگاه می کند، برخی می گویند دسیسه خارجی است و برخی هم ردپای دسیسه های داخلی را در آن جستجو می کنند.
اسحاق جهانگیری در واکنش به اعتراضات دو روز اخیر گفته که «مسائل اقتصادی بهانه است؛ در پشت پرده مسائل دیگری مطرح شده است.» من هم که به «شعارهای خاص» این اعتراضات نگاه می‌کنم تا حدودی با جهانگیری هم‌عقیده‌ام چرا که امروز شرایط اقتصادی کشور با تمام ضعف‌ها حتما نسبت به دولت گذشته بهتر شده است و البته وقتی به به آمدنیوز و کانال‌های بهاری سر می‌زنم مشکوک هم می‌شوم. این را هم می‌بینم که آن امام جمعه‌ای که مردم را در گذشته دعوت به خوردن اشکنه می‌کرد حالا از مسائل اقتصادی شرمنده می‌شود. یا حتی رسایی را هم می‌بینم که با دمش گردو می‌شکند و با کنسرت برای دولت جمله می‌سازد. 
همه این‌ها را می‌بینم و می‌دانم که دولت در محاصره اقتصادی و رسانه‌ای کدام گروه‌ها است و این جرقه از کجا زده شد و مدیریتش از دست دست اندرکاران خارج شد. اما حالا که دولت دولت اعتدال است و ما هم حامی آن، شاید این حرف از ما شنیدنی‌تر باشد. سوال اینجاست که اگر مردم از وضعیت اقتصادی ناراضی نباشند بازهم با فراخوانی که فراخوان‌دهنده‌اش معلوم نیست به خیابان‌ها می‌ریزند؟ اگر این مردم اراده‌ای واقعی برای مبارزه با فساد لجام گسیخته در نظام ببینند به راحتی تحریک می‌شوند؟ اینجا بحث دولت محمود و حسن یا اصلاح‌طلب و اصولگرا یا دولت روحانی و نظام نیست. مردمی که به خیابان آمدند درد حسن و حسین یا این دولت و آن دولت ندارند. حتی اگر بگوییم که تحریک شده‌اند که حتما هم شده‌اند و یا بگوییم این تجمعات مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد، چه چیزی آنها را تحریک کرده که به خیابان بیایند؟ مگر مردمی که به وضعیت اقتصادی سیستم راضی باشند یا به اراده نظام برای مقابله با فساد ایمان داشته باشند را می‌شود با یک فراخوان تحریک کرد و بعد هم از آنها سوءاستفاده کرد و شعارها را به سمت و سوی دیگر برد؟ 
آن چیزی که در این میان از جانب هر دو جناح نادیده گرفته می‌شود، احساس نارضایتی مردم است. حالا ممکن است اصولگرایان بخواهند با سانسور بخشی از شعارها بر کوس رسوایی دولت روحانی بکوبند یا اصلاح‌طلبان و دولتی‌ها آن را تحریک و دسیسه بدانند. اما این در احساس مردم درباره نظام، وضعیت اقتصادی، فساد و... تغییری ایجاد نمی‌کند. 
حساب مردم را از سوءاستفاده‌گران جدا کنیم و به فکر مردم باشیم، پاسخ مردم درباره وضع اقتصادی و فساد ساده و روشن است و جوابش را هرکسی می‌داند.  و البته برای شرایط اقتصادی می‌شود دلیل آورد اما فساد هیچ توجیهی ندارد. مردم اگر از اصلاح امور ناامید شوند دیگر راه برگشتی برای هیچ‌کس باقی نمی‌ماند.