هدف از تشکیل این مجمع با توجه به اهمیت موضوع فلسطین به عنوان مسئله اصلی جهان اسلام، هم افزایی هرچه بیشتر و برداشتن گام موثر در جهت پیشبرد اهداف تمدنی انقلاب اسلامی اعلام شده است.
این تشکل همچنین درخصوص مسئله اخیر فلسطین و توطئه آمریکا در به رسمیت شناختن بیت‌المقدس به پایتختی رژیم صهیونیستی، بیانیه‌ای به شرح زیر صادر کرد:
«بسم الله الرحمن الرحیم
سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَی بِعَبْدِهِ لَیْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَی الْمَسْجِدِ الْأَقْصَی الَّذِی بَارَکْنَا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ
باز هم قدس و باز هم داستان تلخ ظلمی تاریخی به ملتی سمتدیده و ایستاده به نام فلسطین، اینبار به بهانه بدمستی شیطان بزرگ و برای تحکیم پایه های رژیم منحوس صهیونیستی بر تارک وقایع روز جهان رنج کشیدگان حک شده است. اتفاقی که احساسات جهانیان را عموما و مسلمانان را خصوصا جریحه دار نمود و حامیان فلسطین از هر مرام و مسلکی به این اتفاق شوم اعتراض کردند و هر چند راه حل های جایگزین هر کدام متفاوت بود، با این حال نقطه اتحاد همانا حمایت از قدس و مخالفت با سیطره ی اسرائیل بر این شهر بود. در میانه ی بیداری ملت های آزادی خواه جهان در حمایت از آرمان قدس اما اتفاقی که بار دیگر وادادگی محافل سیاست بازان و قدرتمداران در برابر صهیونیزم بین الملل را به اثبات رساند، موضع گیری و بیانیه پر از ابهام کشورهای اسلامی حاضر در نشست اضطراری سازمان همکاری های اسلامی و پذیرش اصل تقسیم بندی قدس شریف و قبول حکومت فلسطینی بر پایه مرزهای ۱۹۶۷ بود. پر واضح است که خطر این توطئه هیچ کم از ایده انحصارگرایانه ی ترامپ و صهیونیست های افراطی ندارد و هر دو طریق ره به ناکجاآبادِ سرنوشت قدس شریف دارند.
به راستی آیا اراده ای سیاسی درمیان کشورهای مسلمان مدعی حمایت از فلسطین وجود ندارد که موضع مقاومت یعنی همه قدس برای همه فلسطینیان را در مجاری دیپلماتیک و محافل سیاسی پیگیری نماید؟ منطق حامیان مقاومت به قدری روشن است که تبیین بدون لکنت آن بی شک مورد پذیرش جان های بیدار و انسان های منصف قرار می گیرد و چه کسی است که نداند اولین گزینه در صف حامیان فلسطین برای بر دوش کشیدن این وظیفه، جمهوری اسلامی ایران است و بر همه مسئولین دستگاه دیپلماسی است تا بتوانند راه سوم یعنی ایده مقاومت را با صراحت و مبتنی بر منطق شفاف انقلاب اسلامی در مجاری مقتضی پیگیری نمایند. و بی شک طی این طریق تفاوتی آشکار با رفتار اخیر هیات ایرانی در نشست سازمان همکاری اسلامی دارد.
از سویی دیگر مساله مهم تر تلاش برای تبیین مساله فلسطینی و حوادث اخیر قدس برای افکار عمومی ایرانی است. این وظیفه خطیر بر گرده ی کنشگران معتقد و انقلابی ایرانی و تشکل های مردم نهاد بین المللی است تا بتوانند اراده انسانی آحاد ملت ایران برای آزادی قدس که برآمده از پیوندهای اسلامی و همچنین ظلم ستیزی ایرانیان است را تجلی بخشیده و بازنمود روح عدالتخواهی انقلاب اسلامی را در میان حامیان جهانی فلسطین بنمایانند.
از این رو مجمع تشکل های بین الملل ضمن محکومیت دوباره اقدام احمقانه آمریکا از یک سو و موضع سست و انحرافی کشورهای اسلامی از سویی دیگر، همگان را به توجه دوباره به مساله قدس دعوت نموده و ضمن مطالبه اقدام جدی از سوی جمهوری اسلامی و مجموعه گسترده از نهادهای مسئول، آمادگی خویش را به نمایندگی جمعی از کنشگران متعهد بین المللی برای پیشبرد مسیر روشن مقاومت در حمایت از فلسطین اعلام میدارد. باشد که فلسطین بار دیگر قطبنمای همه وجدان های بیدار در سراسر جهان قرار گیرد.»