مازندمجلس:
در این یادداشت آمده است:برای جریان انقلابی نمی دانم باید تاسف بخورم یا خوشحال باشم که اینقدر بی سواد شده اند. جریانی که تصور میکنند همه عمار هستند و قرار است در تمام علوم صاحب نظر باشند. امروز صبح که از خواب بیدار شدم با صحنه عجیبی مواجه شدم. تلفنم پر بود از پیام های ضد دولتی و حرف که چرا دولت در جلسه رای گیری قطعنامه سازمان ملل پیرامون جنایت در #روهینگیا غائب بود. با ارسال کنندگان پیام کاری ندارم و اکثرشان از روی بی اطلاعی است. اما افرادی که خود را تحلیل گر می دانند و بدتر از همه یک دوره بایسته های حقوق اساسی و حقوق بین الملل را پاس نکرده چه بگویم؟! حتی به نظرم پاس کردن این ها هم مهم نیست. حداقل از دولت یک بار بپرسند. اما ماجرا چیست؟
یک: دولت در رای گیری قعطنامه روهینگا شرکت نکرد. دلیلش این است « شرکت دولت در این رای گیری به معنای پذیرش سازوکار تنظیم گزارش های ضد حقوق بشری سازمان ملل علیه خودش است». این بدان معناست که ایران پذیرفته نقض سیستماتیک حقوق بشر در کشور رخ می دهد و حقوق هم جنس بازان، سلطنت طلبان، گروه های تجزیه طلب کردی و بلوچی و همچنین قانون مالکیت بدن پیرامون روسپی گری را محترم نشمرده و در واقع حق تعیین سرنوشت برای ازادی و جدا شدن کردستان، خوزستان، ترکمن صحرا، بلوچستان و.. را نقض و با استفاده از عنوان حجاب اجباری بسیاری از ازادی های مدنی را سلب کرده است. در کنار آن با دینی نگری در مسائل سیاسی همچون داعش یک نظام سیاسی افراطی است و به جرم روابط جنسی ازادانه، افراد زیادی را سنگسار کرده است!
دو: همین چند روز قبل قعطنامه ای علیه ایران توسط کانادا در صحن سازمان ملل با همین شیوه تنظیم شد و به رای بالایی تصویب رسید. این قعطنامه را بگیرند و مطالعه کنند تا متوجه شوند در نقض نگراش این قطعنامه چه سازوکارهایی وجود دارد. عدم شرکت ایران به معنای عدم قبول سازوکار تنظیم گزارش است. این قعطنامه در کمیته سوم مجموع عمومی تصویب شده است. همان کمیته ای که بارها ایران را به نقض همجنس گرایان و دعا موضوع دیگر محکوم کرده است. به واقع پذیرش ان پذیرش سازوکار تنظیم گزارش بوده که ایران با عدم شرکت نه رای مخالف آن را نپذیرفت.
سه: دولت جمهوری اسلامی ایران با عدم شرکت بیانیه ای مطبوعاتی رسمی صادر کرد و گفت: «وضعيت دردناك بيش از نيم ميليون پناهنده كه اكثريت آنها را زنان و كودكان تشكيل داده‌اند و از بيم جان‌شان از خانه‌هاي خود در روهينگيا گريخته‌اند بسيار دردناك و تاسف‌بار است. عمق فاجعه در اين پرونده تاسف و تاثر بسياري را در مردم سرتاسر جهان جدا از دين و مليت آنها برانگيخته است. تبعيض عليه مسلمانان روهينگيا منجر به قرباني شدن افراد بسياري شده است. آنچه مبرهن است اين است كه بيرون راندن مردم از وطن‌شان و كوچ دادن اجباري آنها به سمت يك كشور ديگر مشكلات ريشه‌دار و عميق پيرامون وضعيت آنها در ميانمار را حل و فصل نمي‌كند. ما همچنان از دولت ميانمار مي‌خواهيم كه به اين درد و تالم طولاني رسيدگي كند و حقوق جامعه مسلمانان خود را كه يكي از بديهي‌ترين آنها احترام به حق شهروندي‌شان است، رعايت كند.» دولت رسما با این کار خود را از وضع تحریم های جدید نجات داد و از سازوکار سازمان ملل اعلام برائت کرد و تاکید میکنم رسما جنایت علیه مردم میانمار را محکوم کرد. از طرفی تاکید دارد: «جدا از جديت شرايط موجود در ميانمار، ايران كه خود هدف قطعنامه‌هايي از كانال كميته سوم بوده است همچنان به اين موضع پيشين خود پايبند است كه ادامه سوءاستفاده از اين كميته براي نيل به اهداف سياسي آن را از اينكه جايگاهي براي احقاق حقوق بشر يا محلي براي رسيدگي به نقض اين حقوق باشد دور ساخته است. براين اساس جمهوري اسلامي ايران در مسير صدور قطعنامه از اين كانال قرار نمي‌ گيرد.»
چهار: متاسفانه یا دوستان انقلابی ما آنقدر بی سواد شده اند که این چنین قلم می زنند یا کینه ای نسبت به ارکان انقلاب پیدا کردند که باید درمان شود یا اینکه بدتر از همه توسط یک سرویس اطلاعاتی دشمن وارد بازی خطرناکی شده اند که معلوم نیست به کجا می رسد. کمی بی اندیشیم قبل از زنده باد و مرده باد.