رئیس اتاق بازرگانی ایران افزود: از آنجاکه مهم‌ترین نهادها در استان‌ها، شورای برنامه‌ریزی و توسعه استان است، حضور رؤسای اتاق‌های بازرگانی به عنوان مشاور برای دولت در شوراهای برنامه‌ریزی می‌تواند نتایج خوبی را برای شوراهای استانی تأمین کند؛ به خصوص اینکه باید نگاه به مناطق مختلف با توجه به شرایط خاص مناطق باشد.
وی تصریح کرد: مرور کلی به این مناطق نشان می‌دهد که جهت‌گیری توسعه‌ای،تحت تأثیر تمایل سیاسی و مرزبندی‌های ناشی از آن بوده و به خصلت‌ها و توانمندی‌های خاص آن منطقه کمتر توجه شده، بنابراین حاصل چنین رفتاری دست نیافتن به توسعه متوازن و عدم بهره‌گیری از ظرفیت‌های مناطق مختلف کشور است.
رئیس اتاق بازرگانی ایران با اشاره به اینکه بر اساس مطالعات انجام‌شده وجود نابرابری بین استان‌های کشور به خصوص در مقایسه با پایتخت بسیار مشهود و فراخ است، تصریح کرد: موضوع مشارکت استان‌ها در امور تدوین برنامه‌های توسعه‌ای کشور که به‌تازگی به آن توجه شده، ولی کافی نبوده است؛ حالسؤال این است که تهیه و اجرای برنامه‌های پیش تا چه اندازه در توسعه استان‌ها مؤثر بوده و چرا با وجود یک دولت مرکزی که نسبت به توسعه تمام مناطق کشور تعهد دارد و با وجود قوانین یکسان در عمل، کارکردهای متفاوت در نواحی مختلف کشور دیده می‌شود و موجب نابرابری‌های منطقه‌ای است.
وی در ادامه اظهار داشت: سؤال دیگر این است که آیا توازن منطقه‌ای با این روش دست‌یافتنی است و در شرایطی که بسیاری از مناطق محروم در دور باطل فقر و توسعه‌نیافتگی گرفتار شده‌اند، چگونه می‌توان از این دور باطل رهایی یافت و چگونه می‌توان به‌جای مزیت‌های نسبی، خلق مزیت‌های جدید داشت و آیا توسعه نباید در روستاها شروع شود؟