وی افزود: این امیدواری دو جهت دارد یکی اینکه ارتقا جایگاه ما در اطلس اقتصادی کنونی دنیا کار آسانی نیست و با توجه به رتبه ناخوب کشور در سال های اخیر تلاش های زیادی برای برون رفت از این وضعیت صورت گرفته است.
دبیر این همایش اظهار داشت: یافته‌های سنجش جهانی فساد نشان می‌دهد که با شیب ملایم میزان فساد جهان در حال افزایش است و نکته دوم اینکه افکار عمومی باور ندارند که فساد در کشورها کاهش یافته و نکته سوم اینکه در ارکان حکومت ها در کشورهای جهان همه بیش و کم از جمله پلیس، بخش های اقتصادی و ... گرفتار عارضه فساد هستند و در حوزه صنایع صنعتی نیست که گرفتار فساد نباشد، ولی برخی صنایع از جمله صنعت داروسازی بیشتر گرفتار هستند.
وی افزود: تنها 18 درصد از کشور در طول سال گذشته نسبت به سال قبل توانسته اند وضعیت فساد خود را بهبود ببخشند و 29 درصد بدون تغییر از سالی به سالی منتقل شدند و 53 درصد کشورها در میزان فساد افزایش نشان داده‌اند و این در حالی است که 88 درصد مردم دنیا نسبت به اقدامات دولت هایشان برای مبارزه با فساد خوشبین نیستند و اعتماد ندارند.
وی اظهار داشت: در ایران در طول 15 سال گذشته نمره ما فراتر از 30 از 100 نشده است و در حوزه کشور ما شهرداری ها بانک ، پلیس و قوه قضائیه و ... جزو مقوله های آسیب پذیری در فساد هستند. اما چند سالی است که در بیرون از دولت دو گروه موثر تلاش هایی برای اصلاح این چرخه معیوب آغاز کرده اند که یکی از این دو گروه گروه های مردمی هستند که تلاش های زیادی کرده اند که گفتمان مبارزه با فساد را شعله ور نگه دارند.
وی بیان داشت: گروه دوم بخش خصوصی است که ظرف دو سال و اندی به این مسئله پیوسته و ابتکار عمل های مناسبی را هم به خرج داده است و تقریبا در همه آن 18 درصد کشورهایی که بهبود وضعیت در آنها مشاهده می شود، این فرآیند یعنی حضور بخش های غیردولتی در مبارزه با فساد عامل مشترک و توفیقی این کشورها به شمار می‌رود و در کنار تلاش‌های دولت اتحاد دو بخش مردم و نهاد کلید مبارزه با فساد است.
عابد جعفری بیان داشت: برای موفقیت در مبارزه با فساد بخش خصوصی ضمن حفظ روند مبارک ائتلاف خود را باید با بخش مردم نهاد تقویت کند و موفقیت برای بخش مردمی هم نباید ناچیز شمرده شود و دامنه عضویت خود را افزایش دهد و بر پیوند خود با بخش خصوصی تاکید کند.
وی افزود: بخش دولتی مبارزه با فساد را در برنامه ها تخصیص و در تامین منابع خود به جد بگیرد و ساختارهای پراکنده خود را تجمیع نماید و بیش از آن که بخش های غیردولتی خواسته های خود را بر دولت پیشی بگیرند، خود از این همکاری ها استقبال نموده و در این مسیر پیشی بگیرند و میدان را برای فعالیت های داوطلبانه این دو بخش بازتر نمایند.
ب