به گزارش خبرنگار سیاسی ایلنا، محمد کیانوشراد با حضور در مراسم روز دانشجو در دانشگاه خواجه نصیر در ابتدای صحبتهای خود با بیان اینکه در مقابل این احساسات پاک و فداکننده شما امثال من خجل هستیم، گفت: این احساسات نشان میدهد که جنبش دانشجویی همچنان زنده است و بار تعهد و مسئولیت جامعه ایران به جای احزاب سیاسی و برخی از مسئولان را به دوش خود حمل میکند. مساله اصلی این است که این حضور در مراسم ۱۶ آذر نشان دهد که حادثهای در تاریخ ایران نبوده بلکه رخداد بزرگی شکل گرفته که براساس مبارزه با استثمار و استبداد بوده و حضور دانشجویان در مراسم ۱۶ آذر گویای آن است.
کیانوشراد در مورد عنوان احیای دانشگاه برای این مراسم گفت: برای اینکه بدانیم احیای دانشگاه چگونه است باید دانشگاه و دانشجو را بشناسیم. دانشگاه عبارت از جایی است که باید چند ویژگی در آن نشان داده شود؛ اول استقلال، دوم آزادیخواهی، محوریت پژوهشی، پویایی و سپس سیاستگذاری در جامعه و امر حکومت.
این فعال سیاسی خاطرنشان کرد: دانشگاه میبایست مستقل باشد تا با سازوکارهای خود بتواند خودش را اداره کند. آزاد باشد تا با پرسشگری بتواند حرفهای نو و دنیای جدید را بشناسد. دانشگاه ادامه دبیرستان نیست، فضای دیگری است که با طرح مسائل جدید و نظریهپردازی و کشف موضوعات جدید باید خود را به روز کند. آزادی دادن به دانشگاه آزادی من نیست بلکه آزادی مخالف من است و آزادی مخالف است که به مفهوم آزادی معنا میدهد.
کیانوشراد ادامه داد: امروز کشور را دانشگاه اداره میکند هر کدام از شما دانشجویان فردا یک مسئول و مدیر میشوید اگر فضای آزادی برای گفتوگو نباشد، با رکود در دانشگاه مواجه خواهیم شد. در نتیجه اولین ویژگی یک دانشجو آزادیخواهی است. آزادیخواهی شرط انتخابگری است. انتخاب هم یکجانبه و از بالا به پایین ممکن نیست بلکه باید براساس مطالعه نحلههای فکری و جریانهای سیاسی اتفاق بیفتد. بعد از انتخاب، حقگرایی اهمیت دارد اگر حقطلبی را کنار بگذاریم آزادیخواهی هم از بین میرود.
نماینده مجلس ششم خاطرنشان کرد: حقطلبی و مسئولیتپذیری باید با هم عجین باشد. آن دانشجویانی که با شور و حرارت و اخلاص مقابل محمود صادقی فریاد میزنند این حس را زنده میکنند که دانشگاهها زنده هستند و در نتیجه باید دنبال مرجعیت سیاسی دانشجویان باشیم.
کیانوشراد با بیان اینکه پس از آزادیخواهی، حقطلبی، انتخابگری و مسئولیتپذیری عنصر فداکاری در دانشجویان پررنگ است، گفت: فداکاری دانشجویان این کشور را نجات داد و ۱۶ آذر را رقم زد. فداکاری شما دانشجویان انقلاب را پیروز کرد و دوم خرداد و آقای خاتمی را مطرح کرد. این فداکاری شماست که جلوی دولت، قوه قضائیه، نماینده مجلس و هر کسی که بخواهد از مردم دور شود میایستد .
در ادامه یکی از دانشجویان پشت تریبون قرار گرفت و این سوال را پرسید که اصلاحطلبان برای کشور چه کار کردهاند؟
کیانوش راد در پاسخ گفت: شعار آقای خاتمی تبدیل معاند به مخالف و تبدیل مخالف به منتقد بود و فعالیتهایش را هم در همین راستا شکل داد. شما به آقای صادقی میگویید اگر نمیتوانید کاری انجام دهید استعفا دهید. میخواهم بگویم برخی از نمایندگان مجلس ششم چنین کاری کردند.
کیانوش راد با اشاره به کارهایی که اصلاحطلبان کردهاند گفت: من را بازنشسته اجباری کردهاند اینکه میگویید اصلاحطلبان چه کردهاند را باید از آقایان بهزاد نبوی، میردامادی، تاجزاده، رمضانزاده، داوود سلیمانی و خیلیهای دیگر بپرسیم که هزینه دادهاند. اگر دولت آقای خاتمی و مجلس ششم نبود، قتلهای زنجیرهای ادامه مییافت. میپرسید اصلاحطلبان در این سالها کجا بودهاند در پاسخ میگویم کنار مردم بودهاند اما همه امور در دست اصلاحطلبان نیست.
وی به موضوع شورای عالی انقلاب فرهنگی که محمود صادقی در سخنانش از آن گفت، اشاره و تصریح کرد: ما در قانون اساسی نهادی به نام شورای عالی انقلاب فرهنگی نداریم مساله همه ما تا امروز اجرای قانون بوده اگر بخواهیم قانون را اجرا کنیم باید بدانیم نهادی به این نام در قانون وجود ندارد.
کیانوشراد همچنین با بیان اینکه اگر بخواهیم در جامعه حرف بزنیم باید در دانشگاه حرفهایمان را بزنیم گفت: آنچه که آقای خاتمی و اصلاحطلبان به دنبالش بودند انجام تغییرات در جامعه از شیوه قانونی مسالمتآمیز و تدریجی با اتفاق رای مردم بود. ما معتقد به انقلاب هستیم و خواستار برهم زدن ساختارها نیستیم بلکه به تغییر اعتقاد داریم و معتقدیم باید جهتگیری اصلاحات بیشتر شود و باید به دولت آقای روحانی هشدار داد. اگر دولت به نابرابری و شکاف اجتماعی توجه نکند و سیاستهای اقتصادی خود را عدالتمحورانهتر نکند، موفق نخواهد بود.
کیانوشراد تصریح کرد: در دولت آقای خاتمی شاید توسعه سیاسی پررنگتر از هر چیز دیگری بود اما دولت ایشان به توسعه اقتصادی هم توجه داشت. در واقع توسعه سیاسی تقدم رتبهای و ارزشی نسبت به توسعه اقتصادی داشت نه تقدم زمانی. همان ۱۶ سال پیش هم معتقد بودم که باید فضای سیاسی و آرامش اقتصادی همزمان گشایش داشته باشد.
ادامه دارد...