مازندمجلس:
سایت تحلیلی نشنال اینترست اخیرا مقاله ای با عنوان «چرا اروپا آماده جنگ با روسیه نیست؟» منتشر نموده که در آن «دواگ باندو» معتقد است سیاست خارجی مداخله جویانه آمریکا به انتهای خط رسیده است. ترجمه متن کامل مقاله در ادامه آمده است.
سوال مهمی که اکنون مطرح می شود این است که چرا اروپا آماده نبرد با روسیه نیست ولی آمریکا که قلمرواش توسط روسیه تهدید نمی شود از امکان تجاوز روسیه هراس دارد؟
در طی جنگ سرد آمریکا حدود سیصد هزار نیروی نظامی به اروپا اعزام نمود که در حال حاضر تعداد آن به ۶۵۰۰۰ نیرو کاهش یافته است، اما این مقدار نیز بسیار زیاد است. واقعیت این است که اروپا باید سالها پیش از چتر امنیتی آمریکا خارج می شد و امنیت خود را بدون کمک گرفتن از امریکا تامین می کرد. با این حال، سازمان ناتو که مقدار قابل توجهی از بودجه آن را آمریکا تامین می کند در حال گسترش بوده و تا مرزهای روسیه گسترش یافته است. این سازمان خواهان الحاق کشورهای گرجستان و اوکراین، سرزمین های سابق در امپراتوری روسیه، بوده و خواهان محدود کردن نقش و نفوذ روسیه در مناطق مرزی اروپای شرقی است.
امریکا نیز همچنان به متحدان اروپایی خود متعهد بوده و جهت محدود کردن نقش و نفوذ روسیه به دنبال ایجاد پایگاههای نظامی در آسیای میانه است. با ریاست جمهوری «دونالد ترامپ» به نظر می رسد تغییری در این سیاست ایجاد شود و امریکا مسئولیت دفاع از کشورهای اروپایی را به خودشان واگذار نماید زیرا دونالد ترامپ در طی مبارزه انتخاباتی و اوایل ریاست جمهوری خود، همواره از ناتو انتقاد کرده و وزارت دفاع را مورد انتقاد قرار داده بود. اما وی نیز مانند پیشینیان خود همچنان به ناتو پایبند بوده و منافع آمریکا را فدای امنیت کشورهای اروپایی می کند.
به همین علت بسیاری از کشورهای اروپایی هیچ تهدید امنیتی را احساس نمی کنند و آنها نگران باشند یا خیر واشنگتن از آنها دفاع خواهد کرد. علیرغم لفاظی های بسیار شدید واشنگتن علیه مسکو و تهدید نظامی آن، مسکو هیچ تهدید معناداری علیه آمریکا بیان نمی کند. درست است که روسیه در انتخابات ۲۰۱۶ آمریکا دخالت کرده و واشنگتن آنرا یک تهدید علیه امنیت ملی خود محسوب می کند، اما آمریکا خود نیز در انتخابات بسیاری از کشورها به طور مستقیم و غیر مستقیم دخالت می کند. پس باید اکثر کشورهای جهان آمریکا را یک تهدید امنیتی قلمداد کنند.
فدراسیون روسیه کشوری بزرگ با توان هسته ای زیاد است اما اصل تلافی و مقابله به مثل آنرا از حمله به امریکا و اروپا باز خواهد داشت. هر چند روسیه بعد از سقوط شوروی نیروهای نظامی خود را بازسازی نموده اما در حال حاضر توان نظامی آمریکا بسیار بیشتر از روسیه بوده و مسکو قدرت منطقه ای جدی محسوب می شود نه قدرت جدی جهانی. در حالت کلی هیچ نشانه ای وجود ندارد که پوتین علاقمند به مقابله نظامی با امریکا باشد. علاوه بر این آمریکا و روسیه در حال حاضر اختلافات اساسی و مهمی با یکدیگر ندارند در عوض دارای منافع مشابه هستند از جمله هر دو کشور از رشد اسلام گرایی هراس داشته، با کره شمالی هسته ای مخالف بوده و با تهدید بالقوه چین مواجه هستند.
با این حال واشنگتن نیروهای نظامی خود در اروپا را حفظ نموده و در طی ماههای گذشته بر تعداد آنها افزوده است و قصد دارد تا زمانی که احساس می کند مسکو تهدیدی علیه اروپا و آمریکاست، این نیروها را در اروپا نگه دارد.
اما کشورهای اروپایی در ارتباط با روسیه چه اقدامی انجام می دهند؟ باید گفت اگر این کشورها واقعا احساس کنند امنیت آنها از سوی روسیه تهدید می شود، قطعا نیروهای بیشتری به مرزهای خود با روسیه اعزام خواهند کرد. اما در حالت کلی آنها بیشتر درگیر مسائل خود از جمله رفاه شهروندان هستند تا اینکه بخواهند با مسائل نظامی مواجه شوند. برای مثال آلمان هزینه های نظامی خود را کاهش داده و به نظر می رسد در سال ۲۰۱۸ کمتر از ۱.۲۲ درصد بودجه خود را به امور نظامی اختصاص دهد.
هیچ کس از آلمان یا سایر کشورهای اروپایی انتظار ندارد با نیروهای روسی در صورت تهاجم روسیه بجگند چون آنها آماده نبرد نیستند. مشکل کشورهای اروپایی جهت آماده نبودن برای نبرد، منابع ناکافی نیست. آنها دارای اقتصاد پیشرفته و جمعیت مناسب بوده و با توجه به میزان جمعیت خود نیروی نظامی قوی و به تعداد زیاد دارند. آنها توان افزایش نیروی نظامی خود را دارند اگر به این باور برسند که از لحاظ امنیتی باید این اقدام را انجام دهند.
به جای آمریکا این کشورها باید جهت جلوگیری از حمله نظامی روسیه تسلیحات اضافی تولید کنند. اما واقعا اینطور نیست زیرا با گذشته هفت دهه پس از پایان جنگ جهانی دوم کشورهای اروپایی از لحاظ اقتصادی بهبود یافته، رژیم های کمونیستی بیگانه را محو کرده و دولتهای اروپای شرقی و مرکزی را جذب کرده اند. در واقع آنها بقایای اتحاد جماهیر شوروی و اندیشه کمونیستی را در اروپا از بین برده اند. مسکو نمی تواند به راحتی وارد قلب اروپا شود. اگر چنین خطری احساس شود قطعا آنها نیروهای نظامی خود را تقویت خواهند کرد.
باید گفت که آمریکا عملا ورشکسته شده است. واشنگتن در سالهای آتی با کسری بودجه تریلیون دلاری مواجه خواهد شد این در حالی است که کنگره تصمیمی جهت کاهش هزینه های نظامی نمی گیرد. در عوض بودجه فدرال، هزینه های اجتماعی و تعهدات مالی خارجی کاهش می یابد. به نظر می رسد سیاست خارجی مداخله گرایانه بیهوده امریکا به انتهای خط رسیده است.
واقعیت این است که اروپایی ها هرگز خواهان کاهش تعهدات نظامی آمریکا به آنها نیستند و بهتر است مقامات امریکایی از پرداخت هزینه های نظامی برای اروپایی ها جلوگیری کنند. واشنگتن باید تا زمانی به ناتو و دیگر اتحادها متعهد باشد که منافع امنیتی آن ایجاب می کند. دفاع از کشورهایی که توانایی دفاع از خود را دارند، باعث نمی شود آمریکا به اهداف و منافع ملی خود دست یابد.