به گزارش ایلنا به نقل از دیلی صباح، در تاریخ ۲۲ نوامبر همه گروههای قومی لبنان هفتاد و چهارمین سالگرد استقلال این کشور را جشن گرفتند. وقتی از دور به این تحول نگاه میکنید به نظر جشن آزادی معمولی یک ملت میرسد اما از نزدیک چنین نیست. سعد حریری نخستوزیر لبنان آخرین جشن استقلال را از همیشه عجیب و غریبتر کرده است.
این روزنامه ترکیهای با نیمنگاهی به تاریخ استقلال لبنان نوشت: « در تاریخ ۲۲ نوامبر ۱۹۴۳ دولت مستعمره فرانسه در بیروت به پایان کار خود رسید و سیاستمداران لبنانی که شامل رییسجمهور وقت و وزیر کشور وقت بودند، بازداشت شدند و اینجاست که میتوانیم بگوییم لبنان از فرانسه مستقل شد. روز استقلال به عنوان یکی از سنگ بناهای تاریخ لبنان در هفتههای اخیر جشن گرفته شد. این جشن یادواره تحولات مشابهی در تاریخ لبنان هم بود.»
این گزارش همچنین به استعفای حریری در عربستان در حالی که بسیاری معتقد بودند او را مجبور به استعفا کردهاند اشاره کرد و نوشت: «حریری درست در روز استقلال به لبنان برگشت.»
نویسنده این گزارش، لبنان جدید بعد از کنفرانس سن رمو در ۱۹۲۰ را لبنان مدرن خوانده و نوشت: « فرانسه، لبنان را به عنوان یک واحد مستقل پذیرفت و در این تاریخ لبنان از سوریه جدا شد. مهمترین ویژگی این اتفاق جدایی این کشور کوچک خاورمیانهای از دیگر کشورهای منطقه بود که با ساختار دموکراتیک متکثری مواجه بودند. قانون اساسی لبنان ۱۸ منطقه و استان را به طور رسمی شناسایی کرد. در قانون ۱۹۲۶ همه گروههای لبنان به نوعی در دولت شریک شدند اما این ماده در عمل به جایی نرسید.»
بر اساس گزارش دیلی صباح، زندگی سیاسی لبنان در خلال درگیریها میان ملیگرایان عرب که حامی اتحاد با سوریه بودند و ملیگرایان مسیحی که خواستار اتحاد با غرب و فرانسه بودند، شکل گرفته است. در زمان کنترل فرانسه بر لبنان در دهههای ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰، مسلمانان لبنان خواستار استقلال بودند. دولت مورد حمایت فرانسه همه مکانیزمهای بروکراتیک و دولتی را در دست داشت. در سال ۱۹۴۳ تغییراتی رخ داد و لبنان پذیرفت که گروههای مسیحی و مسلمان به اجماع رسیده و لبنان باید از سوریه و فرانسه مستقل شود.
به گزارش این روزنامه رسمی ترکیه، مرحله بعدی تاریخ لبنان، بحرانهای اقتصادی و سیاسی و جنگهای داخلی و سوءقصدها است. لبنان در این دههها به شدت تحت تاثیر تحولات خاورمیانه قرار گرفت. با پایان جنگ سرد و کاهش دوقطبی ایدئولوژیک شوروی و آمریکا از سال ۲۰۰۰ دو قطبی ایران و عربستان در خاورمیانه به تدریج تعادل منطقه را برهم زد و خاورمیانه و لبنان را با بحران دیگری روبهرو کرد.
در سال ۲۰۰۵ رفیق حریری با سوءقصد مواجه شد و در ادامه تحولات لبنان نتایج خونباری به دنبال داشته است.
به گفته این روزنامه ترکیهای، فرزند رفیق حریری رهبر المستقبل لبنان در سال ۲۰۱۶ بر کرسی نخست وزیری نشست و از آشتی با حزبالله سخن گفت. درگیریها در سوریه در سال ۲۰۱۱ بالا گرفت و تاثیر زیادی بر لبنان گذاشت.
به گزارش این روزنامه، تغییرات قدرت در عربستان و روی کار آمدن «محمد بن سلمان» ولیعهد ضدایرانی عربستان احتمال آتش جنگ در لبنان بعد از سوریه و یمن را بالا برد. حریری که در این تحولات در عربستان به سر میبرد خبر استعفایش را اعلام کرد و ایران را به دخالت در امور لبنان متهم کرد. استعفای حریری نتیجه مداخله مستقیم عربستان در لبنان و تلاش برای مقابله شدید با ایران و حزب الله بود.
نویسنده این یادداشت در ادامه نوشت: «یک روز بعد از استعفای حریری، در چهارم نوامبر رسانهها از زندانی شدن ۱۱ شاهزاده و چهار وزیر از خاندان آل سعود خبر دادند. استعفای سعد حریری در حالی که در کشورش حضور نداشت، منجر به واکنش لبنان علیه عربستان شد. علیرغم انکار دخالت عربستان در این استعفا، برخی بر این باور بودند که خانواده حریری در عربستان گروگان گرفته شدهاند.»
بر اساس این گزارش، در هشتم نوامبر، حریری با «امانوئل مکرون» رییسجمهور فرانسه دیدار داشت و سه روز بعد با «الفتاح السیسی» رهبر کودتاچیان مصر دیدار کرد. سپس سفر یک روزهای به قبرس داشت و در ۲۲ نوامبر در روز استقلال به کشورش برگشت. او همراه با صدها لبنانی و در مقابل محل اقامت نخستوزیر لبنان سرود ملی لبنان را خواند و سپس از تعلیق حکم استعفایش خبر داد. حریری با تشکر و تقدیر از حمایتهای بازیگران بینالمللی سعی کرد جایگاهش را تقویت کند.
بر اساس این گزارش، از نظر عربستان و محمد بن سلمان، وضعیت لبنان بسیار بد شده است. سعودیها که میخواستند مواضع ضدایرانی لبنان را با ایجاد یک شراکت جدید در منطقه تضعیف کنند، سیاستهایشان را در مواجهه با واقعیتهای لبنان تغییر دادند.
علاوه بر این استقلال لبنان در ۲۲ نوامبر ۲۰۱۷ در حالی جشن گرفته شد که فضای اتحاد لبنان از همیشه در تاریخ قویتر بود. مسیحیهای مارونی، سنیها، شیعیان و میلیونها لبنانی بازگشت حریری را جشن گرفتند. مردم لبنان از استقلال کشورشان در مقابل فرانسه و سوریه در دهههای گذشته دفاع کردهاند و امروز نیز از آزادی کشورشان در مقابل عربستان دفاع میکنند.